inloggen

biografie: Alice Nahon

1896 - 1933

Alice Nahon [Antwerpen 1896 – 1933]

Alice groeide op in een groot gezin met elf kinderen. Vader was geboren in Nederland. Moeder was afkomstig uit Putte bij Mechelen, waar Alice tijdens haar kinderjaren dikwijls verbleef. Zij verbleef er een jaar lang bij haar tante. Na de lagere school in Oude God volgde zij vanaf 1911 de lessen in de landbouwschool te Overijse, waar zij haar diploma behaalde. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog  werd zij  leerling-verpleegster in Antwerpen. Na weken van intensieve hulpverlening raakte zij oververmoeid en haar longen bleken aangetast te zijn. Zij volgde nog tekenlessen aan de Akademie van Antwerpen en de cursus letterkunde gegeven door Pol de Mont, maar ze moest de hieropvolgende jaren doorbrengen in sanatoria. Vanaf 1917 verbleef ze o.a. gedurende zes jaar in het Sint-Jozefsinstituut te Tessenderlo, dat niet geschikt was voor de verpleging van zulke patiënten. De geneesheren lieten er geen twijfel over bestaan dat haar als TBC-patiënte geen lang leven beschoren was. Zij werd depressief. De lectuur van haar lievelingsdichters, o.a.Guido Gezelle, en het schrijven van eigen gedichten vormden haar enige troost. In die periode verschenen haar eerste gedichten in "Vlaamsch Leven". Tijdens haar verblijf in Tessenderlo schreef zij twee dichtbundels : "Vondelingskens" (1920) en "Op zachte vooizekens" (1921). Zij werd hiermee populair. Van haar bundels met eenvoudige, gevoelige, weemoedige verzen werden 250.000 exemplaren verkocht. Haar gedichten getuigen van liefde voor de natuur, bewondering voor eenvoudige dingen en verdriet om eigen en andermans leed. Dank zij de gulheid van haar talrijke bewonderaars kon ze een buitenlandse arts raadplegen. In 1923 vertrok ze naar Luzern. Er werd vastgesteld dat zij niet leed aan tuberculose, maar aan chronische bronchitis. Zij werd zij naar Italië gestuurd waar ze in korte tijd genas. Na vervolgens enige tijd in de Landes en in Parijs verbleven te hebben keerde zij naar Antwerpen terug, om later nog nieuwe geneeskundige behandelingen in Den Haag en Amsterdam te ondergaan. Zij genoot van haar herwonnen vrijheid, reisde als gevierde dichteres door Vlaanderen en Nederland  en maakte vrienden in de artistieke milieus. In 1927 werd ze bibliothecaris in de stadsbibliotheek te Mechelen. Zij begon als een gezonde jonge vrouw te leven en behoorde tot de intimi rond avant-gardistische kunstenaars als Fernand Berckelaers en Geert Pijnenburg.  Zij was ook bevriend met meer traditionele letterkundigen als Maurits Sabbe en Gerard Walschap. Zij poogde in haar nieuwe bundel "Schaduw" (1928) los te komen van haar vroegere "brave" poëzie, maar slaagde daar niet in. In 1932 werd zij opnieuw ziek en moest haar betrekking als bibliothecaris opgeven. Het ging met haar gezondheid bergafwaarts. Vanaf  begin 1933 was zij ernstig ziek. Na een pijnlijke doodstrijd overleed zij in mei 1933, 36 jaar jong. Zij werd onder grote belangstelling begraven. Na haar dood verscheen in 1936 de bundel "Maart-april" met jeugdgedichten en nagelaten verzen.

 Werk:

* Vondelingskens (1920)

* Op zachte vooizekens (1921)

* Schaduw (1928)

* Alice Nahon en haar gedichten. Keur uit haar werk (1932)

* Maart-arpil. Jeugdgedichten en nagelaten verzen (1936)

* Bloemen van 't veld (1970)

* Alice Nahon. Verzamelde geichten (1983)

* De mooiste gedichten van Alice Nahon (1983)

 

Het graf van Alice Nahon  (Schoonselhof, Antwerpen)


Inzendingen van deze schrijver

62 resultaten.

Armoe

poëzie
3.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.610
'k Heb zo'n honger naar een lied In dit huis van eenzaam wezen, Waar 'k nog in geen blik mocht lezen, Dat een mens me geren ziet. 't Kloksken tikt melankoliek... 't Maakt me monotoon en kranke, God! ik smacht naar dieper klanken, 'k Heb zo'n honger naar muziek... Ach..., en zo'k ...
Alice Nahon16 augustus 2024Lees meer >

Kussen

poëzie
3.8 met 24 stemmen aantal keer bekeken 3.815
Kussen is een troon van morgenlicht, waar men heersen leert en nederknielen; Kussen is een kostbaar evenwicht, tussen mensenhart en mensenziele. Kussen is een wonderlijk akkoord, waar de zielen in elkaar verglijen; Kussen is wel 't goddelijkste woord, dat uit mensenmonden kan gedijen. K...
Alice Nahon12 augustus 2024Lees meer >

't Is goê

poëzie
3.7 met 24 stemmen aantal keer bekeken 4.750
't Is goê..., 't is goê!... Vraag niet, o kind, waarom en hoe Die weemoed over uw vreugde vlot. Men moet in ieder groot genot Een plekske schaduw lezen; Daar moet aan iedere bloem een traan Aan iedere zon een ondergaan, Aan iedere dag een avond wezen. 't Is goê,..., 't is goê!... ...
Alice Nahon5 februari 2024Lees meer >

Mizerie-mensen

poëzie
3.8 met 11 stemmen aantal keer bekeken 3.198
I Ik heb u lief, mizerie mensen, Die geen genoden werdt Van 's levens blij festijn, Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen Te bitter, om nog goed te zijn. Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlammen op te vlerk...
Alice Nahon26 januari 2024Lees meer >

MOLME BOOM

poëzie
3.2 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.739
Wie zal 't u aanzien die leproos van voet diep met uw wortels in verrotting wroet dat gij nog 's avonds klimt langs weke bladertrappen en boven uw mizerie met de sterren staat te klappen? Wie zal 't u aanzien, uitgestoten mens, die op uw schande wankeldoolt tot leste grens terwijl o...
Alice Nahon27 december 2023Lees meer >

avondliedeke 3

poëzie
4.0 met 54 stemmen aantal keer bekeken 10.169
't Is goed in 't eigen hart te kijken Nog even voor het slapengaan Of ik van dageraad tot avond Geen enkel hart heb zeer gedaan Of ik geen ogen heb doen schreien, Geen weemoed op een wezen lei Of ik aan liefdeloze mensen Een woordeke van liefde zei. En vind ik, in het huis mijns har...
Alice Nahon29 november 2023Lees meer >

Avondliedeke

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 8.262
't Is goed in 't eigen hart te kijken Nog even vóór het slapen gaan, Of ik van dageraad tot avond Geen enkel hart heb zeer gedaan; Of ik geen ogen heb doen schreien, Geen weemoed op een wezen lei; Of ik aan liefdeloze mensen Een woordeke van liefde zei. En vind ik, in...
Alice Nahon9 november 2023Lees meer >

aan een kindeke

poëzie
3.3 met 34 stemmen aantal keer bekeken 3.317
Ik had zo geern uw wiegeken Met blommekens getooid; Zo geren om uw hoofdeken Wat verzekens gestrooid; Maar somber zijn mijn bloemen, kind, en triestig zingt mijn lied. Gij in uw sneeuwen beddeken, ge kent nog geen verdriet. Wat zou daar om uw koppeken, wat kàn daar anders zijn Dan woord...
Alice Nahon7 november 2023Lees meer >

Misdeelden

poëzie
3.4 met 27 stemmen aantal keer bekeken 2.924
Ze zeggen nog wat, Ze zeggen nog wat, Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad Als trage brand die node verging, Het hoofd van een mens, dat te sterven hing. Uit de smeulende as van z'n brekend oog Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog, 'n Vlam als een vraag. Want ze vragen nog wat, Ze vragen: Wi...
Alice Nahon21 augustus 2023Lees meer >

SCHADUW

poëzie
4.1 met 60 stemmen aantal keer bekeken 11.955
Ik heb te zeer de liefde liefgehad daarom wellicht heeft zij me niet bemind. Zo doet de mooie minnaar met een zeer verliefde kind. Ik heb de zon te lief gehad en beu van beedlen aan de deuren van de dagen ben ik geworden als een varenblad dat liever in de lommer leeft dan zon te dragen....
Alice Nahon26 februari 2023Lees meer >

Allerzielen

poëzie
4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 5.005
Zwijgende mensen Over de straat...: 't Is of ze peizen... Wellicht komt er een lief gelaat In hun gedachten rijzen. En rits'lend reuz'len Over de weg Verdroogde blaren;... Daar komt iets van hun dood gezeg Over mijn jeugd gevaren... 't Is Allerzielen...: Over die blaân Langs dod...
Alice Nahon2 november 2022Lees meer >

Vergiffenis

poëzie
3.3 met 35 stemmen aantal keer bekeken 6.487
Ik wil u schoon vergeven Omdat ik wonder-schoon bemin; Vergiffenis in liefde Weet ende nog begin Ik wil u schoon vergeven Omdat ik bij mijzelve weet De zwakheid van m'n herte, De diepte van uw leed. Ik wil u schoon vergeven, Omdat ik in mijn groot gemis, U toch niet meer kan schenken ...

MASKERS

poëzie
3.7 met 22 stemmen aantal keer bekeken 4.725
De mensen doen hun maskers af, ze kijken vreemd elkander aan verwonderd dat ze naast elkaar lijk vreemden staan. Nochtans ze stonden zij aan zij in zelfde strijd voor zelfde brood; sleepten zij niet dezelfde sleur van zorg en nood? Viel niet dezelfde klacht en scherts van uit hun bitter...
Alice Nahon9 november 2021Lees meer >

Stervens-pijn

poëzie
4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 3.929
Daar hangt wat adem van mijn ziel Op iedere weg, in iedere bloem; Daar blijft een beetje van mijn hart In al de namen, die 'k vernoem. En 'k voel mijn ogen stil verwant Aan ieders wee..., aan elks verblijden... Gij, die me lieven hebt geleerd, God, leer me scheiden. Mijn God, ik kàn...,...
Alice Nahon30 oktober 2021Lees meer >

WEEMOED

poëzie
3.2 met 16 stemmen aantal keer bekeken 4.481
Uit de bloemen en de bomen Stijgt een onbepaalde klacht 's Avonds, als ik zit te dromen En gedwee m'n weemoed wacht. En uit alle de gewesten Rijst een zang van droefenis Omdat ginds in 't rode Westen 't Zonnelicht aan 't sterven is... 'k Zit naar 't sparrenbos te staren, Waar die s...

In de bril van Bertha Teughels

poëzie
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.549
In de bril van Bertha Teughels Is er somtijds veel te zien. ’t Is precies een speelgoedwinkel: Aan twee kanten een vitrien. ‘k Zag daar eens een vogel vliegen, ‘k Zag de kap van Soeur Chantal, ‘k Zag een venster met gordijnen, Zo met bloempotten en al. En een kleine muizenlandkaa...

REGENDAG

poëzie
3.6 met 15 stemmen aantal keer bekeken 2.939
Grijs gewelf met grauwe vegen, Koepel van ons huis, Waarom stort ge uwe tranen tegen 't Venster van m'n kluis? Ziet ge niet in bei m'n ogen Tranen die ik schrei? Waarom zonder mededogen Stort ge er de uwe bij? Tranen lekken langs m'n wangen Om m'n eigen wee... Zingen dan uw weemoe...
Alice Nahon27 november 2020Lees meer >

Najaarsvensterke

poëzie
3.9 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.819
Tussen 't naakte, rood geraamte Van een wilde wijngaardrank, Hing een scheefgezakte venster In de gevel, blauwig blank. Op de grauw arduinen richel Hier en daar vergroend van mos, lagen enk'le wingerdblâren, ...
Alice Nahon31 augustus 2020Lees meer >

Schemersproke

poëzie
3.7 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.553
Nu weet ik waar de schemering woont... Ik dacht dat haar huis in de stilte stond En daar ik heel geren haar huizeken vond Vertraagde ik bij wijlen m'n stap langs 'n huis Gebouwd in gebeden van sparrengesuis Maar achter gordijnekens bloemig en blank Vernam ik geschater en joelende klank Zod...
Alice Nahon30 augustus 2020Lees meer >

DE WIEDSTERKENS

poëzie
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.876
Onz’ kerels hebben ‘t zaad gezaaid In Vlaamse grond. Maar voor dat d’oogst zal afgemaaid, Zo goudig blond, Behoeft een zorge zacht en sterk Van vrouwenhand, Die doet het edele wiedsterswerk Op ‘t Vlaamse land. Weet dat uw veld niet bloeiend wordt, Wanneer ge tegen ‘t werken mort. ...
Alice Nahon24 augustus 2020Lees meer >

Ik dank u

poëzie
3.7 met 9 stemmen aantal keer bekeken 4.131
Ik dank U voor het goed onthaal, Dat was van weinig woorden, Gelijk àl goede dingen zijn, Die ooit ons hart bekoorden. Ik dank U voor het avondmaal. Der kindren klare wezen, Het warme huis, de liefde, en Wat nooit mijn deel mocht wezen, Maar wat vandaag op d'oude droom En over dorre d...
Alice Nahon12 augustus 2020Lees meer >

HET HALSSNOER

poëzie
2.2 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.735
Ach Here de vrijheid klatergouden geschenk dat de liefste mij geeft als hij gaat, ach Here dat droef sieraad. Hij hangt het mij juublend over 't strenge kleed en - ik lach - met de lach die de mondhoeken slijt - neemt gij dat strassen-lawijt van de fiere troon van de hals, ach Here, de ...

Mensenogen

poëzie
3.3 met 26 stemmen aantal keer bekeken 7.377
Ik houd van ogen door weemoed gewijd Ik houd van ogen die hebben geschreid Die hunkerend uitzien van groot gemis Of starlings staren van droevenis. Ik houd van ogen die prachtig spontaan Van grote smart naar geluk willen gaan Die moe van gemijmer in avond’lijk land Weer blikkeren uit rui...

TAAL

poëzie
2.9 met 10 stemmen aantal keer bekeken 3.565
Buiten mijn moedertaal en die der nachtegalen wist ik naar diepe zin geen klare talen en vaak heb ik bedroefd naar ’t wonderboek gekeken waarin geschreven stond wat andere landen spreken. Toen deed de stad van leed voor mij haar poorten open; ze leerde mij ‘t geheim van wanhoop en ...

Ik droom mijn liefde blijer

poëzie
3.6 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.325
Ik droom mijn liefde blijer, dat ze niet schreie meer bij elke ontgoocheling en dat ik vreugd –en vriend- verlaten toch voor de mensen van liefde zing. Ik droom mijn liefde sterker, dat ze niet zoeke meer mijn eigen lieve gril: ik droeg ze naar de heimweeharten van dolers die niemand be...
Alice Nahon6 februari 2019Lees meer >

Nacht-deun

poëzie
3.3 met 6 stemmen aantal keer bekeken 805
Om m'n kluis Windgesuis... Onder 't open raam, Bladgeril; - Preev'lend stil Als een beê..., uw naam. Ginder hoog Bloemenboog... Op m'n peluw licht, - Bleke lijn, - Weemoed-schijn Van het maangezicht. 'k Ture weer Ied're keer Naar die zilv'ren stoet;... Want ...
Alice Nahon30 november 2017Lees meer >

NACHT-KAPEL

poëzie
4.3 met 6 stemmen aantal keer bekeken 901
Daar hing geen zucht, geen vrage; Daar was maar stilt' en duisternis En mystisch viel er groenig-vaal, Op heilgenbeeld een manestraal In de ouw' Maria-nis. Heel flauwkens monkel-lachend, Als of 't zijn leste lachsken was, Leek 't lampken Gods, in 't duistre rond, Een blom, die zonder water...

Magnolia

poëzie
3.2 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.098
Dit is de tak met de bloem alleen de andre bomen gaan al moe en zwaar van loof naar de aarde toe. Dit is de tak die ten hemel biedt In zuivre kelken van albast de witte wijn uit de donkere bast zó teerheid die uit droefnis wast. Hoe zal ik noobler gedenken U hoog-tere ziel sterk maar se...

Najaarsvensterke

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 905
Tussen 't naakte, rood geraamte Van een wilde wijngaardrank, Hing 'n scheefgezakte venster In de gevel, blauwig blank. Op de grauw-arduinen rijchel, Hier en daar vergroend van mos, Lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder 't venster, waar het muurke Do...
Alice Nahon15 oktober 2016Lees meer >

Onze handen

poëzie
3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.225
Eenvoudig als onze handen zijn bij vaal verdriet en gulden feest zo zijn wij, lieve, met elkaar zelden geweest. Tussen der woorden hovaardig spel, onze handen, zij alleen, die wisten van elkander wel ’t geheim van ons getween. Die hebben ’t schoonste deel gekend van ’t heimwee w...
Alice Nahon13 september 2016Lees meer >
Meer van deze schrijver...