biografie: Alice Nahon
1896 - 1933
Alice Nahon [Antwerpen 1896 – 1933]
Alice groeide op in een groot gezin met elf kinderen. Vader was geboren in Nederland. Moeder was afkomstig uit Putte bij Mechelen, waar Alice tijdens haar kinderjaren dikwijls verbleef. Zij verbleef er een jaar lang bij haar tante. Na de lagere school in Oude God volgde zij vanaf 1911 de lessen in de landbouwschool te Overijse, waar zij haar diploma behaalde. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd zij leerling-verpleegster in Antwerpen. Na weken van intensieve hulpverlening raakte zij oververmoeid en haar longen bleken aangetast te zijn. Zij volgde nog tekenlessen aan de Akademie van Antwerpen en de cursus letterkunde gegeven door Pol de Mont, maar ze moest de hieropvolgende jaren doorbrengen in sanatoria. Vanaf 1917 verbleef ze o.a. gedurende zes jaar in het Sint-Jozefsinstituut te Tessenderlo, dat niet geschikt was voor de verpleging van zulke patiënten. De geneesheren lieten er geen twijfel over bestaan dat haar als TBC-patiënte geen lang leven beschoren was. Zij werd depressief. De lectuur van haar lievelingsdichters, o.a.Guido Gezelle, en het schrijven van eigen gedichten vormden haar enige troost. In die periode verschenen haar eerste gedichten in "Vlaamsch Leven". Tijdens haar verblijf in Tessenderlo schreef zij twee dichtbundels : "Vondelingskens" (1920) en "Op zachte vooizekens" (1921). Zij werd hiermee populair. Van haar bundels met eenvoudige, gevoelige, weemoedige verzen werden 250.000 exemplaren verkocht. Haar gedichten getuigen van liefde voor de natuur, bewondering voor eenvoudige dingen en verdriet om eigen en andermans leed. Dank zij de gulheid van haar talrijke bewonderaars kon ze een buitenlandse arts raadplegen. In 1923 vertrok ze naar Luzern. Er werd vastgesteld dat zij niet leed aan tuberculose, maar aan chronische bronchitis. Zij werd zij naar Italië gestuurd waar ze in korte tijd genas. Na vervolgens enige tijd in de Landes en in Parijs verbleven te hebben keerde zij naar Antwerpen terug, om later nog nieuwe geneeskundige behandelingen in Den Haag en Amsterdam te ondergaan. Zij genoot van haar herwonnen vrijheid, reisde als gevierde dichteres door Vlaanderen en Nederland en maakte vrienden in de artistieke milieus. In 1927 werd ze bibliothecaris in de stadsbibliotheek te Mechelen. Zij begon als een gezonde jonge vrouw te leven en behoorde tot de intimi rond avant-gardistische kunstenaars als Fernand Berckelaers en Geert Pijnenburg. Zij was ook bevriend met meer traditionele letterkundigen als Maurits Sabbe en Gerard Walschap. Zij poogde in haar nieuwe bundel "Schaduw" (1928) los te komen van haar vroegere "brave" poëzie, maar slaagde daar niet in. In 1932 werd zij opnieuw ziek en moest haar betrekking als bibliothecaris opgeven. Het ging met haar gezondheid bergafwaarts. Vanaf begin 1933 was zij ernstig ziek. Na een pijnlijke doodstrijd overleed zij in mei 1933, 36 jaar jong. Zij werd onder grote belangstelling begraven. Na haar dood verscheen in 1936 de bundel "Maart-april" met jeugdgedichten en nagelaten verzen.
Werk:
* Vondelingskens (1920)
* Op zachte vooizekens (1921)
* Schaduw (1928)
* Alice Nahon en haar gedichten. Keur uit haar werk (1932)
* Maart-arpil. Jeugdgedichten en nagelaten verzen (1936)
* Bloemen van 't veld (1970)
* Alice Nahon. Verzamelde geichten (1983)
* De mooiste gedichten van Alice Nahon (1983)
Het graf van Alice Nahon (Schoonselhof, Antwerpen)
Inzendingen van deze schrijver
62 resultaten.Armoe
poëzie
3.6 met 5 stemmen 
2.564 'k Heb zo'n honger naar een lied
In dit huis van eenzaam wezen,
Waar 'k nog in geen blik mocht lezen,
Dat een mens me geren ziet.
't Kloksken tikt melankoliek...
't Maakt me monotoon en kranke,
God! ik smacht naar dieper klanken,
'k Heb zo'n honger naar muziek...
Ach..., en zo'k ...
Kussen
poëzie
3.8 met 24 stemmen 3.792 Kussen is een troon van morgenlicht,
waar men heersen leert en nederknielen;
Kussen is een kostbaar evenwicht,
tussen mensenhart en mensenziele.
Kussen is een wonderlijk akkoord,
waar de zielen in elkaar verglijen;
Kussen is wel 't goddelijkste woord,
dat uit mensenmonden kan gedijen.
K...
't Is goê
poëzie
3.7 met 24 stemmen 4.725 't Is goê..., 't is goê!...
Vraag niet, o kind, waarom en hoe
Die weemoed over uw vreugde vlot.
Men moet in ieder groot genot
Een plekske schaduw lezen;
Daar moet aan iedere bloem een traan
Aan iedere zon een ondergaan,
Aan iedere dag een avond wezen.
't Is goê,..., 't is goê!...
...
Mizerie-mensen
poëzie
3.8 met 11 stemmen 3.183 I
Ik heb u lief, mizerie mensen,
Die geen genoden werdt
Van 's levens blij festijn,
Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen
Te bitter, om nog goed te zijn.
Ge zijt een godslamp van de kerke,
In wier karmijnen hert
Wat olie wordt gedaan,
Te luttel, om in vlammen op te vlerk...
MOLME BOOM
poëzie
3.2 met 8 stemmen 1.722 Wie zal 't u aanzien
die leproos van voet
diep met uw wortels
in verrotting wroet
dat gij nog 's avonds klimt
langs weke bladertrappen
en boven uw mizerie
met de sterren staat te klappen?
Wie zal 't u aanzien,
uitgestoten mens,
die op uw schande wankeldoolt
tot leste grens
terwijl o...
avondliedeke 3
poëzie
4.0 met 54 stemmen 9.816 't Is goed in 't eigen hart te kijken
Nog even voor het slapengaan
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hart heb zeer gedaan
Of ik geen ogen heb doen schreien,
Geen weemoed op een wezen lei
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.
En vind ik, in het huis mijns har...
Avondliedeke
poëzie
4.5 met 2 stemmen 8.168 't Is goed in 't eigen hart te kijken
Nog even vóór het slapen gaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hart heb zeer gedaan;
Of ik geen ogen heb doen schreien,
Geen weemoed op een wezen lei;
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.
En vind ik, in...
aan een kindeke
poëzie
3.3 met 34 stemmen 3.296 Ik had zo geern uw wiegeken
Met blommekens getooid;
Zo geren om uw hoofdeken
Wat verzekens gestrooid;
Maar somber zijn mijn bloemen, kind,
en triestig zingt mijn lied.
Gij in uw sneeuwen beddeken,
ge kent nog geen verdriet.
Wat zou daar om uw koppeken,
wat kàn daar anders zijn
Dan woord...
Misdeelden
poëzie
3.4 met 27 stemmen 2.912 Ze zeggen nog wat,
Ze zeggen nog wat,
Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad
Als trage brand die node verging,
Het hoofd van een mens, dat te sterven hing.
Uit de smeulende as van z'n brekend oog
Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog,
'n Vlam als een vraag.
Want ze vragen nog wat,
Ze vragen:
Wi...
SCHADUW
poëzie
4.1 met 60 stemmen 11.926 Ik heb te zeer
de liefde liefgehad
daarom wellicht heeft zij me niet bemind.
Zo doet de mooie minnaar
met een zeer verliefde kind.
Ik heb de zon te lief gehad
en beu van beedlen
aan de deuren van de dagen
ben ik geworden als een varenblad
dat liever in de lommer leeft
dan zon te dragen....
Allerzielen
poëzie
4.0 met 21 stemmen 4.984 Zwijgende mensen
Over de straat...:
't Is of ze peizen...
Wellicht komt er een lief gelaat
In hun gedachten rijzen.
En rits'lend reuz'len
Over de weg
Verdroogde blaren;...
Daar komt iets van hun dood gezeg
Over mijn jeugd gevaren...
't Is Allerzielen...:
Over die blaân
Langs dod...
Vergiffenis
poëzie
3.3 met 35 stemmen 6.463 Ik wil u schoon vergeven
Omdat ik wonder-schoon bemin;
Vergiffenis in liefde
Weet ende nog begin
Ik wil u schoon vergeven
Omdat ik bij mijzelve weet
De zwakheid van m'n herte,
De diepte van uw leed.
Ik wil u schoon vergeven,
Omdat ik in mijn groot gemis,
U toch niet meer kan schenken ...
MASKERS
poëzie
3.7 met 22 stemmen 4.705 De mensen doen hun maskers af,
ze kijken vreemd elkander aan
verwonderd dat ze naast elkaar
lijk vreemden staan.
Nochtans ze stonden zij aan zij
in zelfde strijd voor zelfde brood;
sleepten zij niet dezelfde sleur
van zorg en nood?
Viel niet dezelfde klacht en scherts
van uit hun bitter...
Stervens-pijn
poëzie
4.0 met 23 stemmen 3.911 Daar hangt wat adem van mijn ziel
Op iedere weg, in iedere bloem;
Daar blijft een beetje van mijn hart
In al de namen, die 'k vernoem.
En 'k voel mijn ogen stil verwant
Aan ieders wee..., aan elks verblijden...
Gij, die me lieven hebt geleerd,
God, leer me scheiden.
Mijn God, ik kàn...,...
WEEMOED
poëzie
3.2 met 16 stemmen 4.456 Uit de bloemen en de bomen
Stijgt een onbepaalde klacht
's Avonds, als ik zit te dromen
En gedwee m'n weemoed wacht.
En uit alle de gewesten
Rijst een zang van droefenis
Omdat ginds in 't rode Westen
't Zonnelicht aan 't sterven is...
'k Zit naar 't sparrenbos te staren,
Waar die s...
In de bril van Bertha Teughels
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.527 In de bril van Bertha Teughels
Is er somtijds veel te zien.
’t Is precies een speelgoedwinkel:
Aan twee kanten een vitrien.
‘k Zag daar eens een vogel vliegen,
‘k Zag de kap van Soeur Chantal,
‘k Zag een venster met gordijnen,
Zo met bloempotten en al.
En een kleine muizenlandkaa...
REGENDAG
poëzie
3.6 met 15 stemmen 2.923 Grijs gewelf met grauwe vegen,
Koepel van ons huis,
Waarom stort ge uwe tranen tegen
't Venster van m'n kluis?
Ziet ge niet in bei m'n ogen
Tranen die ik schrei?
Waarom zonder mededogen
Stort ge er de uwe bij?
Tranen lekken langs m'n wangen
Om m'n eigen wee...
Zingen dan uw weemoe...
Najaarsvensterke
poëzie
3.9 met 7 stemmen 2.799 Tussen 't naakte, rood geraamte
Van een wilde wijngaardrank,
Hing een scheefgezakte venster
In de gevel, blauwig blank.
Op de grauw arduinen richel
Hier en daar vergroend van mos,
lagen enk'le wingerdblâren,
...
Schemersproke
poëzie
3.7 met 10 stemmen 2.538 Nu weet ik waar de schemering woont...
Ik dacht dat haar huis in de stilte stond
En daar ik heel geren haar huizeken vond
Vertraagde ik bij wijlen m'n stap langs 'n huis
Gebouwd in gebeden van sparrengesuis
Maar achter gordijnekens bloemig en blank
Vernam ik geschater en joelende klank
Zod...
DE WIEDSTERKENS
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.864 Onz’ kerels hebben ‘t zaad gezaaid
In Vlaamse grond.
Maar voor dat d’oogst zal afgemaaid,
Zo goudig blond,
Behoeft een zorge zacht en sterk
Van vrouwenhand,
Die doet het edele wiedsterswerk
Op ‘t Vlaamse land.
Weet dat uw veld niet bloeiend wordt,
Wanneer ge tegen ‘t werken mort.
...
Ik dank u
poëzie
3.7 met 9 stemmen 4.114 Ik dank U voor het goed onthaal,
Dat was van weinig woorden,
Gelijk àl goede dingen zijn,
Die ooit ons hart bekoorden.
Ik dank U voor het avondmaal.
Der kindren klare wezen,
Het warme huis, de liefde, en
Wat nooit mijn deel mocht wezen,
Maar wat vandaag op d'oude droom
En over dorre d...
HET HALSSNOER
poëzie
2.2 met 6 stemmen 1.720 Ach Here de vrijheid
klatergouden geschenk
dat de liefste mij geeft als hij gaat,
ach Here
dat droef sieraad.
Hij hangt het mij juublend
over 't strenge kleed en - ik lach -
met de lach die de mondhoeken slijt -
neemt gij dat strassen-lawijt
van de fiere troon van de hals,
ach Here, de ...
Mensenogen
poëzie
3.3 met 26 stemmen 7.343 Ik houd van ogen door weemoed gewijd
Ik houd van ogen die hebben geschreid
Die hunkerend uitzien van groot gemis
Of starlings staren van droevenis.
Ik houd van ogen die prachtig spontaan
Van grote smart naar geluk willen gaan
Die moe van gemijmer in avond’lijk land
Weer blikkeren uit rui...
TAAL
poëzie
2.9 met 10 stemmen 3.541 Buiten mijn moedertaal
en die der nachtegalen
wist ik naar diepe zin
geen klare talen
en vaak heb ik bedroefd
naar ’t wonderboek gekeken
waarin geschreven stond
wat andere landen spreken.
Toen deed de stad van leed
voor mij haar poorten open;
ze leerde mij ‘t geheim
van wanhoop en ...
Ik droom mijn liefde blijer
poëzie
3.6 met 9 stemmen 3.303 Ik droom mijn liefde blijer,
dat ze niet schreie meer
bij elke ontgoocheling
en dat ik vreugd –en vriend- verlaten
toch voor de mensen van liefde zing.
Ik droom mijn liefde sterker,
dat ze niet zoeke meer
mijn eigen lieve gril:
ik droeg ze naar de heimweeharten
van dolers die niemand be...
Nacht-deun
poëzie
3.3 met 6 stemmen 800 Om m'n kluis
Windgesuis...
Onder 't open raam,
Bladgeril; -
Preev'lend stil
Als een beê..., uw naam.
Ginder hoog
Bloemenboog...
Op m'n peluw licht, -
Bleke lijn, -
Weemoed-schijn
Van het maangezicht.
'k Ture weer
Ied're keer
Naar die zilv'ren stoet;...
Want ...
NACHT-KAPEL
poëzie
4.3 met 6 stemmen 886 Daar hing geen zucht, geen vrage;
Daar was maar stilt' en duisternis
En mystisch viel er groenig-vaal,
Op heilgenbeeld een manestraal
In de ouw' Maria-nis.
Heel flauwkens monkel-lachend,
Als of 't zijn leste lachsken was,
Leek 't lampken Gods, in 't duistre rond,
Een blom, die zonder water...
Magnolia
poëzie
3.2 met 9 stemmen 1.079 Dit is de tak met de bloem alleen
de andre bomen gaan al moe
en zwaar van loof naar de aarde toe.
Dit is de tak die ten hemel biedt
In zuivre kelken van albast
de witte wijn uit de donkere bast
zó teerheid die uit droefnis wast.
Hoe zal ik noobler gedenken U
hoog-tere ziel sterk maar se...
Najaarsvensterke
poëzie
4.5 met 2 stemmen 889 Tussen 't naakte, rood geraamte
Van een wilde wijngaardrank,
Hing 'n scheefgezakte venster
In de gevel, blauwig blank.
Op de grauw-arduinen rijchel,
Hier en daar vergroend van mos,
Lagen enk'le wingerdblâren,
Dronken van d'oktoberblos.
Onder 't venster, waar het muurke
Do...
Onze handen
poëzie
3.3 met 3 stemmen 1.210 Eenvoudig als onze handen zijn
bij vaal verdriet en gulden feest
zo zijn wij, lieve, met elkaar
zelden geweest.
Tussen der woorden hovaardig spel,
onze handen, zij alleen,
die wisten van elkander wel
’t geheim van ons getween.
Die hebben ’t schoonste deel gekend
van ’t heimwee w...
Meer van deze schrijver...
