inloggen

biografie: Dirk van Bastelaere

[Sint-Niklaas 1960]

Dirk studeerde enige tijd Germaanse taalkunde in Leuven. Hij was samen met Erik Spinoy en Mark Eelen redactielid van R.I.P. Driemaandelijks tijdschrift voor literatuur en stijl, dat slechts één jaargang telde. Hij debuteerde met gedichten in Vijf jaar (1984) waarmee hij de prijs voor het beste literaire debuut in Vlaanderen verwierf. Daarna bleef hij poëzie publiceren in tal van tijdschriften die later gebundeld werd in Golden Boys (1985) en Pornschlegel en andere gedichten (1988).

Van Bastelaere's poëzie is ironisch-afstandelijk en kenmerkend voor de generatie jonge Vlaamse dichters met hun sceptische houding ten aanzien van een wereld waar zij geen zin of samenhang in kunnen ontdekken. Alle zekerheden ontbreken en de werkelijkheid is fragmentarisch en absurd. Schrijven over die werkelijkheid is een spel en het gedicht is dan ook een spel: een autonome tekst met meerdere betekenissen.

In de bundel Pornschlegel en andere gedichten verschuift de aandacht naar de taal als misleidend middel om die werkelijkheid te ordenen en tot uitdrukking te brengen. Ondanks een ogenschijnlijke helderheid zijn de gedichten van Van Bastelaere gericht op de wanorde die de wereld laat zien. Geliefde retorische middelen die hij daartoe gebruikt hebben te maken met weglating: ellips, hiaat, anakoloet en dergelijke.


Inzendingen van deze schrijver

8 resultaten.

Ballons

gedicht
3.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 19.557
Zonder voorafbeelding zijn ze daar Die muisstil stijgen Als uit plekken op aarde Door geen voet belopen. Verspreid in de middag Zijn ze de middag. Eertijds gevuld met heliumgas Drijven ze nu, door de warmte gestuurd, Van de geregelde luchtwegen af. Is het omdat jij terzijde keek net? Z...

Rood Jacht

gedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 2.621
Er vaart een schip, het is een veronachtzaamd iets. Het was er niet en nu zit ver in zee Als wolkenlucht haast vanzelfsprekend, Een helrood jacht. Je kunt het zien en wil er zijn. Het is wellicht van balsahout. Het lijkt niet voor de vaart bestemd. Is alles er bewaaid met zout? Gewijzigd is...

Turkooizen scheepje

gedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 4.995
Het is al dag. Maar wie maakt dat Waar? Niet de vrouw met haar hand Bij een lichtknop. In die gang ook De rode trui om een lichaam niet. Wat is niet ooit onklaar geraakt? Tot dan weer, op mijn mouw gebreid, Het ding zich uit een draad bevrijdt Dat kruipt alsof het aan komt varen: Turkooize...

Tegen de afgrond

gedicht
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 4.276
Dat ik je aanspreek, stom hart, is natuurlijk complete waanzin, je bent een generiek gegeven uit de cultuurgeschiedenis. Dat betekent: een sterrennevel, drijvende paddesnoeren, een parcours d'accidents een zon die in het zwart verkeert, napalm, Reihung, een nevengeschikte wereld en we sch...

Op de rechte plaats

gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 3.158
Het luchten het treffen het breken het stelen het vasthouden het opvreten het winnen het schenken erin dragen wie achterbleven de weg naar het hare het laten uitgaan, maar wie krijgt het erop trappen, alsof het niets was met heel mijn 'tuut' de vrouw van je 'biep' een pak van mijn ...

Bijna

gedicht
2.6 met 9 stemmen aantal keer bekeken 7.818
een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt daat zijn: de violen Je tegenwerping ...

Zelfportret in vallend serviesgoed

gedicht
2.0 met 179 stemmen aantal keer bekeken 45.003
Ze diept blank aardewerk op Uit het teiltje. Zo is ze begaan Met de voortgang van orde En reikt me een schaal toe: dat liefde Als de onze van eenvoud kon worden. Dan in een glimp op het wentelen, Het gezicht waaruit ik mij ontspin: Een Romeinse neus en gifzwarte ogen. Voorts het plafond, b...

Nachtzusters

gedicht
3.0 met 61 stemmen aantal keer bekeken 29.485
De zussen van m'n hart, ze zijn niet hier, Niet nu. Ze dolen op de onderkant Van dit papier. Leg ik m'n oor erop, Kan ik gegiechel horen. Hun aftelrijmpjes Zijn correct en wreed. Wie wie eet Is niet uit te maken. Soms, bij goed geluk, Zie ik hun bleke neuzen als tegen een vitrine Platgedr...