biografie: Dirk van Bastelaere
[Sint-Niklaas 1960]
Dirk studeerde enige tijd Germaanse taalkunde in Leuven. Hij was samen met Erik Spinoy en Mark Eelen redactielid van R.I.P. Driemaandelijks tijdschrift voor literatuur en stijl, dat slechts één jaargang telde. Hij debuteerde met gedichten in Vijf jaar (1984) waarmee hij de prijs voor het beste literaire debuut in Vlaanderen verwierf. Daarna bleef hij poëzie publiceren in tal van tijdschriften die later gebundeld werd in Golden Boys (1985) en Pornschlegel en andere gedichten (1988).
Van Bastelaere's poëzie is ironisch-afstandelijk en kenmerkend voor de generatie jonge Vlaamse dichters met hun sceptische houding ten aanzien van een wereld waar zij geen zin of samenhang in kunnen ontdekken. Alle zekerheden ontbreken en de werkelijkheid is fragmentarisch en absurd. Schrijven over die werkelijkheid is een spel en het gedicht is dan ook een spel: een autonome tekst met meerdere betekenissen.
In de bundel Pornschlegel en andere gedichten verschuift de aandacht naar de taal als misleidend middel om die werkelijkheid te ordenen en tot uitdrukking te brengen. Ondanks een ogenschijnlijke helderheid zijn de gedichten van Van Bastelaere gericht op de wanorde die de wereld laat zien. Geliefde retorische middelen die hij daartoe gebruikt hebben te maken met weglating: ellips, hiaat, anakoloet en dergelijke.
Inzendingen van deze schrijver
8 resultaten.Ballons
gedicht
2.0 met 20 stemmen 
19.513 Zonder voorafbeelding zijn ze daar
Die muisstil stijgen
Als uit plekken op aarde
Door geen voet belopen.
Verspreid in de middag
Zijn ze de middag.
Eertijds gevuld met heliumgas
Drijven ze nu, door de warmte gestuurd,
Van de geregelde luchtwegen af.
Is het omdat jij terzijde keek net?
Z...
Rood Jacht
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.583 Er vaart een schip, het is een veronachtzaamd iets.
Het was er niet en nu zit ver in zee
Als wolkenlucht haast vanzelfsprekend,
Een helrood jacht. Je kunt het zien en wil er zijn.
Het is wellicht van balsahout.
Het lijkt niet voor de vaart bestemd.
Is alles er bewaaid met zout?
Gewijzigd is...
Turkooizen scheepje
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.966 Het is al dag. Maar wie maakt dat
Waar? Niet de vrouw met haar hand
Bij een lichtknop. In die gang ook
De rode trui om een lichaam niet.
Wat is niet ooit onklaar geraakt?
Tot dan weer, op mijn mouw gebreid,
Het ding zich uit een draad bevrijdt
Dat kruipt alsof het aan komt varen:
Turkooize...
Tegen de afgrond
gedicht
3.5 met 2 stemmen 4.247 Dat ik je aanspreek,
stom hart,
is natuurlijk complete waanzin, je bent
een generiek gegeven uit de cultuurgeschiedenis.
Dat betekent: een sterrennevel,
drijvende paddesnoeren, een parcours d'accidents
een zon die in het zwart verkeert,
napalm, Reihung, een nevengeschikte wereld
en we sch...
Op de rechte plaats
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.126 Het luchten het treffen
het breken het stelen
het vasthouden het opvreten
het winnen het schenken
erin dragen wie achterbleven
de weg naar het hare
het laten uitgaan, maar wie krijgt het
erop trappen, alsof het niets was
met heel mijn 'tuut'
de vrouw van je 'biep'
een pak van mijn ...
Bijna
gedicht
2.0 met 9 stemmen 7.796 een obscuur
begin van denken
dat ons raakt, een hand
in de nek, geeuwend
tegen de planken
een catastrofe
van het moment
die al plaatsvond,
bruinrot; duizendschoon;
besmetting; trefwoord;
crash; alleluja;
gaslek; vernuft
geen haar gekrenkt
daat zijn:
de violen
Je tegenwerping
...
Zelfportret in vallend serviesgoed
gedicht
1.0 met 179 stemmen 44.961 Ze diept blank aardewerk op
Uit het teiltje. Zo is ze begaan
Met de voortgang van orde
En reikt me een schaal toe: dat liefde
Als de onze van eenvoud kon worden.
Dan in een glimp op het wentelen,
Het gezicht waaruit ik mij ontspin:
Een Romeinse neus en gifzwarte ogen.
Voorts het plafond, b...
Nachtzusters
gedicht
3.0 met 61 stemmen 29.447 De zussen van m'n hart, ze zijn niet hier,
Niet nu. Ze dolen op de onderkant
Van dit papier. Leg ik m'n oor erop,
Kan ik gegiechel horen. Hun aftelrijmpjes
Zijn correct en wreed. Wie wie eet
Is niet uit te maken. Soms, bij goed geluk,
Zie ik hun bleke neuzen als tegen een vitrine
Platgedr...
