biografie: Hans Faverey
Hans Faverey [Paramaribo 1933 - Amsterdam 1990]
Hans bezocht het Amsterdams Lyceum, waar hij Nederlands kreeg van Lulofs. Vervolgens studeerde hij psychologie. Hij werkte aan de universiteit in Leiden, trouwde in 1959 met Lela Zeckovic en woonde in Amsterdam.
Hans Faverey gebruikt in zijn taal veel 'doodssymbolen'. In zijn werk zijn invloeden aan te wijzen van Paul van Ostayen en Mallarmé (het opheffen van betekenissen). Rein Bloem was de eerste die hier op wees. Zijn eerste bundels werden algemeen als 'onbegrijpelijk' betiteld. In de loop van de tijd werden zijn gedichten steeds toegankelijker. In het werk van Hans Faverey moeten niet de woordbetekenissen associaties bij de lezer oproepen, maar doen klank en ritme dit. Vaak probeert hij in zijn werk de tijd (die alles kapot maakt) stil te zetten. Hans Faverey kreeg in 1989 te horen dat hij ongeneeslijk ziek was. Hij overleed in 1990 en werd begraven op Begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam.
Werk:
- Gedichten (1968)
- Gedichten 2 (1972)
- Chrysanten, roeiers (1977)
- Lichtval (1978)
- Gedichten (1980)
- Zijden Kettingen (1983)
- Hinderlijke goden (1985)
- Tegen het vergeten (1988)
- Verzamelde gedichten (1993)
- Springvossen (2000)
Inzendingen van deze schrijver
26 resultaten.De boot, waarin zich
gedicht
2.1 met 60 stemmen 
29.315 De boot, waarin zich
moet laten schommelen
een man. Een vrouw
aan wie wordt gedacht, door de man,
tot op het laatst misschien.
En dan de ogen te moeten sluiten
om te zien hoe, bij kalme zee
en bij helder zicht, de boot keer
op keer, steeds indringender,
dezelfde rotspunt raakt.
-----...
Waar ik op heb gewacht
gedicht
3.5 met 12 stemmen 10.751 Waar ik op heb gewacht
maakt zich van mij meester;
en laat mij kort daarop los
ik ben gehuld in mijzelf
en dezelfde dingen zijn nog
van kracht: het ene doet niet
onder voor het andere.
Nadat ik zo geweest ben
wordt aarzeling betracht.
Het restant doorstaat zich, schijnt
weer teru...
Aan zijn zeer netelige draad
gedicht
3.0 met 8 stemmen 6.446 Aan zijn zeer netelige draad
daalt neer in de afgrond
een kleine soevereine spin en schuift
mijn lichaam terzijde. Het is een spin,
die zijn landing opschort tot ik mij
uit zijn kloof heb verwijderd. Zodra hij
de bodem heeft bereikt, is dat het teken
dat de rivier zijn bron heeft bestor...
Chrysanten
gedicht
3.4 met 42 stemmen 12.192 De chrysanten,
die in de vaas op de tafel
bij het raam staan: dat
zijn niet de chrysanten
die bij het raam
op de tafel
in de vaas staan
De wind die je zo hindert
en je haar door de war maakt,
dat is de wind die je haar verwart;
het is de wind waardoor je niet
meer gehinderd wilt wo...
Zodra ik mijn ogen opsla
gedicht
1.4 met 1368 stemmen 121.815 Zodra ik mijn ogen opsla
is het onzichtbare mij ontglipt
en begin ik te zien wat ik zie:
herinneringen aan wat ik zag
en ooit al zal zien. Door te zien
blijf ik mij herinneren;
en hoop ik dat ik besta.
Vooral als ik naar haar kijk
wanneer zij zo haar hand door
haar haar haalt, haar elleboog...
Hoe zij recht staat; dat ik zie
gedicht
2.7 met 29 stemmen 9.487 Hoe zij recht staat; dat ik zie
hoe zij dit doet door zo te staan
zoals zij gewoon is: haar voeten
iets uit elkaar, haar armen
neerhangend, haar kin iets omhoog;
zo snel denkend, dat haar stem eerst
liever wacht of het de moeite loont
om het te zeggen. Juist zij is het
die afkomstig is u...
Als ik een knipmes had
gedicht
2.8 met 6 stemmen 2.939 Als ik een knipmes had,
kon ik tenminste mijn knip-
mes open en dicht doen.
Met een schaar
had ik knipbewegingen
kunnen maken.
Als ik aan haar denk
zie ik haar het liefst
in bloemetjesjurken;
maar ik kan haar niet
zien, degene zijnde
die ik ben. Dezelfde
veerman; dezelfde
rivier;...
Alsof zij daar ligt, nu
gedicht
3.2 met 12 stemmen 3.206 Alsof zij daar ligt, nu
hier is gaan liggen, en aanbiedt
wat zij onthult: een duin, blakend
op haar zij, een waarsprekende
waaier, de rilling die mij opricht;
en geur, ooit zo doorhuifd als alleen
verbeelding het wil, opdat zij uitmaakt
hoe het is. Niet hier immers, door mijn
ogen niet, ...
Zonder begeerte, zonder hoop
gedicht
5.0 met 4 stemmen 7.920 Zonder begeerte, zonder hoop
op beloning, ook niet uit angst voor straf,
de roekeloze, de meedogenloze schoonheid
te fixeren waarin leegte zich meedeelt,
zich uitspreekt in het bestaande.
Laat de god die zich in mij verborgen houdt
mij willen aanhoren, mij laten uitspreken,
voor hi...
Bij herhaling blijkt het zelfs…
gedicht
5.0 met 1 stemmen 2.848 Bij herhaling blijkt het zelfs goed
om te zijn in de werkelijkheid;
maar voor een gedicht is het meestal
niks. Bronmos markeert wel de plaats
waar zich de bron bevindt, maar tevens
talloze andere plaatsen waar van
een bron allang geen sprake meer is,
laat staan van mos. Zo gaat het ook
...
Waar stil toen
gedicht
3.7 met 9 stemmen 14.032 Waar stil toen
de abrikozenboom stond,
sta ik nu stil.
Tussen de gladiolen
weet ik de plek waar
zij toen stond: zij
wierp mij de abrikoos
toe - toen. Nu,
terwijl herinnering met zich
doet wat zij wil, beginnen
wij opnieuw met bijten,
haast tegelijk, tussen
de maïsplanten: zij in ...
Is er tijd over
gedicht
5.0 met 1 stemmen 4.794 Is er tijd over,
als alles stilstaat,
of kom ik tijd te kort
om dood te gaan, schiet
de tijd te kort,
als het stilstaat
en ik stilsta.
Ja en nee. Een dode
leeft heus wel voort,
al zou hij het zelf zijn
die zich uit de diepte aanriep,
en het schot vallend nog keerde.
---------------...
Zo eenvoudig
gedicht
3.7 met 6 stemmen 5.122 Zo eenvoudig als een waterdruppel,
zo helder als een splinter berkenhout,
Omdat het veulen geduldig en voorzichtig
uit het paard valt en kan staan,
De vis als een metalen traan ontluikt
en kan vliegen, de mens after all
Moeizaam leert zwijgen en wegzijn
tussen zijn gewapend steenslag,
...
Een witte raaf
gedicht
3.5 met 6 stemmen 3.964 op een witte walvis;
een waarnemend subject,
(gepostuleerd); geen water,
laat staan zout water -. Elkaar
voortdurend bijsturend, feed-
back, moeten zij maar zien
hoe zich uit deze tekst
te verwijderen
------------------------
uit: 'Gedichten', 1968.
Zodra de steen er ligt herneemt
gedicht
1.0 met 18 stemmen 5.232 Zodra de steen er ligt herneemt
zijn lot haar loop. De steen weet niet
van opgeven: hij herhaalt zich;
zijn blinde hoort hem. Deze weet
vooreerst nog niet wat te doen met wat
hem vreemd is. Hij legt beide handen
op de toetsen, hij herhaalt wat hem
is geleerd. Hij brengt wijzigingen aan;
...
Het is net of het zo stil is
gedicht
3.0 met 17 stemmen 5.328 Het is net of het zo stil is;
zo heb ik mij aangetroffen.
Ik ga rechtstaan en rek mij uit.
Ik draai mij om.
Blijf roerloos staan.
Ik hoor hoe het wiel
stil valt.
Ik blijf zo staan.
Dat zachte gesuis
hindert niet:
uit mijzelf komt het voort.
----------------------------------...
Denk iets dat je goed kent
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.366 Denk iets dat je goed kent.
Zeg: ze kamt haar haar.
Herhaal het: zij haar haar
kamt. Doe er een spiegel
bij. Maak het vertrouwder
dan je waarmaakt: de eerste
sneeuw/het eerste riet. Hoe
ze plotseling haar hoofd
naar voren of naar achteren
wierp. Zeg dat ze haar haar
kamde; zich naar vor...
Net als ik zeg
gedicht
2.0 met 5 stemmen 3.674 Net als ik zeg: er is niets meer,
ik ben niets meer, hoor ik wat.
En het begint weer helemaal
opnieuw:
daar heb je mij weer.
Als ik het zelf niet was,
help jij mij dan zeggen
wie ik ben.
------------------------------
Uit: 'Verzamelde gedichten', 2010.
Zodat ik uitzie
gedicht
3.0 met 9 stemmen 5.324 Zodat ik uitzie
door het oog
van mijn naald
en sneeuwblind herken
de zwerfsteen,
sterfsteen onder
mijn tong: splinter
voor splinter
slaagt hij erin
niets te wegen,
niets voor te stellen.
----------------------------------
uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.
Ik sla een hoek om.
gedicht
3.0 met 15 stemmen 5.152 Ik sla een hoek om.
Zo bijt een beitel.
Ik tref een hand aan.
Zo verschrompelt een roos.
Ik leer jagen op liefde.
Zo hijgt een zaag
en ik zie de zee.
Zo word ik oud.
Houd ik mijn hart vast?
Denk ik aan wierook?
...
Rozenmond ligt languit in haar bad
gedicht
2.8 met 18 stemmen 8.305 en wil er niet uit. Zij rekt zich uit
en maakt met haar handen van die
schokkende bewegingkjes boven haar hoofd.
De wind is intussen gaan liggen.
Het riet beweegt niet meer en op
de plavuizen vloer is ook
mijn schaduw vervluchtigd.
Rozenmond in haar denken is leeg.
Gedachtenloos strijkt ...
Een mug (de mug)
gedicht
2.5 met 62 stemmen 26.273 Een mug (de mug)
beklimt, desnoods:
bestijgt een olifant
(de olifant).
Zo gooide iemand eens een bal op.
Deze stuiterde nog enige malen,
bleef toen zo goed als stil liggen.
----------------------------------
uit: 'Gedichten', 1968.
Zelden heeft de sprong van een panter
gedicht
3.4 met 14 stemmen 11.856 Zelden heeft de sprong van een panter
ook maar iets van dezelfde sprong door
dezelfde panter, wanneer niet zoals
gewild door die panter zelf.
De dolfijn die voor het schip uit zwemt
zwemt net zolang voor het schip uit,
tot er geen sprake meer is van een
dolfijn die voor het een schip uit zw...
Omdat daar toch niemand zat
gedicht
3.2 met 70 stemmen 25.084 Omdat daar toch niemand zat,
en omdat het niet dicht zit,
is het weer tijd voor een wandeling
langs de oevers van het strand, daar
waar het woud zich plotseling inhield,
of zich gaandeweg heeft verwijderd.
Dit denkt iemand die niet weet
dat hij in deze tekst zit
en er nooit meer uitkomt,
...
Plotseling vliegt er een smak
gedicht
2.7 met 34 stemmen 15.049 Plotseling vliegt er een smak
water door de kamer; en is
in de zijmuur verdwenen.
Voor mijn ogen voltrekt zich het wonder,
zoals ik mij herinner, opnieuw. Voordat
de kamer wordt volgestort met herte-
geweien, sta ik al op de gang; indachtig
het alarm. Nu het veilig is, kijk ik
het trapgat ...
Vol tederheid herhaalt zij wat ze ziet
gedicht
2.6 met 19 stemmen 10.938 Vol tederheid herhaalt zij wat ze ziet
zoals zij het zag in zichzelf.
Met geloken ogen, totaal ontdroomd,
bevestigt zij in zich de duur, het duren:
en zij zet zet zich voort zonder van plaats
te veranderen, zonder te verliezen
tijd. Het volle licht van de middag is
om haar. Haar schoo...
