biografie: Hester Knibbe
[Harderwijk 1946 -]
Hester Knibbe beheerde als klinisch-farmaceutisch analyste lange tijd het laboratorium van een ziekenhuisapotheek.
Ze debuteerde in 1982 als dichter en publiceerde sindsdien nog zes bundels, waarvan Antidood (1999) bekroond werd met de Herman Gorterprijs. In 2001 ontving zij de Anna Blamanprijs voor haar gehele oeuvre.
Werk:
Tussen gebaren en woorden (1982)
Meisje in badpak (1992)
Een hemd van vlees (1994)
Een bittere navel (1997)
Antidood (1999)
Een dunne duurzaamheid (1999)
Verstoorde grond (2002)
Inzendingen van deze schrijver
26 resultaten.Domein
gedicht
2.5 met 2 stemmen 
4.952 Voor Anke
Dit is je grondgebied, vruchtbaar
maar afgemeten. Zet hier je paden uit,
de smalle en de brede. Stenen
zijn inclusief, grenzen staan
vast. Mijd Eden. Die hof lijkt
uitgediend; de boom die in het midden
staat, kraakt onder vrucht en blad,
muurvast dringt het seizoen
rond het ...
Ik zit in de kilte
gedicht
4.2 met 4 stemmen 3.751 Ik zit in de kilte van steen.
Wit zijn de muren bedoeld, maar ze
breken; andere levens krioelen
erover, erdoorheen.
Op mijn schoot je marmeren lichaam.
Houd je ogen niet zo gesloten
wil ik je vragen, lach naar je moeder
sta op, wees wat lichter.
Nee.
Altijd zal ik je dragen.
--------...
Verjaardag
gedicht
4.4 met 11 stemmen 12.641 Je bent jarig vandaag en je bent het
niet meer. Hoe vieren we dat, hoort
bij een verjaardag die is verjaard
bijvoorbeeld nog taart; je bent toch
nog altijd geboren, geworden. Maar
met wie vieren we dat voortaan en
waar halen we blijde gezichten vandaan.
Bloemen krijg je natuurlijk, we sc...
Thuiskomst
gedicht
2.4 met 67 stemmen 23.090 Ik droomde dat ik van je
droomde: we zaten op de bank en
praatten wat, je droeg de trui die ik
die dag gedragen had, je haar was
nat van alle regen. Je lijf solide
warm had weer de frisheid van
wanneer je in de grienden was geweest
en je vertelde feestelijk gewoon
dat het daarginds toch an...
Bermtoeriste
gedicht
3.2 met 21 stemmen 11.588 Men houdt het oog steeds op de weg gericht
niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd
gedropt en nu verwijl als vreemde
deftigheid. Ik sta hier in een soort
verlatenheid en niemand in de weg, men
sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve
soms door iemand die zich niet...
Tuin
gedicht
2.8 met 18 stemmen 6.742 Van aarde ben ik en de kleur
van een seizoen. Omsloten door de hagen
en het huis vorm ik een buffer tussen weg
en thuis. Men graaft in mij en dekt me
toe, snoeit waar ik te uitbundig doe, een pad
is krappe oversteek naar wegen waar ik niet
van weet; mijn rand is daar slechts
mee gemoeid. ...
De kunst van het dragen
gedicht
2.8 met 12 stemmen 4.248 We waren op tijd voor de intocht.
Muziek droeg de stoet en we hoorden
wat muziek doet met een nauwe straat
en een hart dat te ruim zit - Acht
droegen zijn beeld op een baar. Dat het de kunst is
goed te dragen, een ritme te vinden samen balans
te bewaren zagen we daar; het moet een soort
wie...
Kringloper
gedicht
2.9 met 14 stemmen 20.577 Langs de kant van de weg slingert de tijd
en roest en vermolmt. Hij
raapt hem op, een kromme secondewijzer
bijvoorbeeld, een vogelkooitje piepklein
of een balk met een oog dat vergaan zou
wanneer die bleef liggen. Thuis werpt hij
een ander licht op de dingen, maakt ze
tot wat ze nooit zij...
Bermtoerisme
gedicht
4.2 met 4 stemmen 2.190 Men houdt het oog steeds op de weg gericht
niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd
gedropt en nu verwijl als vreemde
deftigheid. Ik sta hier in een soort
verlatenheid en niemand in de weg, men
sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve
soms door iemand die zich niet fixeert...
Ja
gedicht
2.7 met 3 stemmen 7.551 Liefde, ja er zit altijd een lichaam aan vast
en dat maakt het en maakt het, maakt het
soms lastig. Maar het geeft niet, we zijn
al zo lang samen dat we ons in elkaar hebben
opgeslagen, niet meer zoek niet weg kunnen raken.
Natuurlijk, voorbodes kruipen onder de huid, dansen
mee als je dan...
We vroegen
gedicht
5.0 met 1 stemmen 3.073 We vroegen hoe laat komt de dood
voorbij en ze zeiden we weten het niet,
alles is voorbestemd nu en hier
dus we weten het niet. Waarom
is het zo stil verbaasden we ons, zelfs
de klokken slaan hun notie van tijd niet.
Alle uur zonder waarheid
is stilgezet, zeiden zei.
----------------...
Verkeerd geparkeerde auto vernield
gedicht
3.2 met 4 stemmen 4.064 Je staat hier verkeerd geparkeerd
hufter, wacht even dan haal ik
m'n krik, bik ik je voorruit
eens lief uit z'n rubbers, ik
agressief? hé zoek je soms mot
ook dat kan je krijgen, kom op
als je durft, bang voor je jasje
je bankpas, je kloten misschien? en leg
dat mobieltje maar neer, a...
En hij bestond
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.332 En hij bestond. We pakten hem
op, zwierden hem in het rond en
nog eens en hij kraaide want hij was
in lievelingshanden en toen was het
hup de wereld in met je hart
dat men afpakken kan, kan breken
in een hoek smijten: niks waard zo’n
hart geen porselein of goud, meer een roestig
soort ...
Zog
gedicht
2.0 met 2 stemmen 5.007 Was ik een zeedier geweest met meer dan
zeven tentakels, ik had zonder bedenken
het stof van ze afgewaaierd zodat ze
konden ademen. Maar ik moest het redden met enkel
één hart wat hersens en deze twee handen.
Ik heb ze gekoesterd gevoederd gevoed met
gedachten aan later, maar iets in ze ...
Laten we de oude....
gedicht
5.0 met 1 stemmen 2.367 Laten we de oude
brieven verbranden, al die mooi
verregende zongebleekte woorden en regels
in vlammen zien opgaan maar schaamteloos
hun inhoud behouden. We hebben
geluk gehad, o wat hebben we -
Laten we
straks andere steden verkennen, door nieuwe
straten met muzikanten ...
Patience
gedicht
2.0 met 1 stemmen 3.086 Patience. Stel dat je opnieuw, had je
hetzelfde lichaam gekozen, wieg die zo verrekte
opgetogen je op stond te wachten? Had je
eenzelfde eenzelvig liedje gezongen en
je lijf even verlegen links en rechts
goeddeels verzwegen? Stel dat je
opnieuw kon bij even na twintig, je bouwde
een l...
Dame met hoed
gedicht
2.0 met 7 stemmen 4.430 Zij aan de andere kant van de tafel
draagt haar hoed als een wapen
waarmee ze de vingerafdruk van de jaren
elegant overschaduwt. Was ze een
woning, ze liet zich met wijnrank
en bloemen begroeien, groene klimop
die zomer en winter de vraat aan de voegen
verdoezelt, ze liet de haag
niet me...
Badjongen van Yiannaki
gedicht
2.9 met 8 stemmen 2.985 Wat hij ook twintig winters is geweest,
nu is hij heer en meester van het bad,
schoont tafels, zet de stoelen recht, veegt
blad. Maar dat is nog het minst.
Zijn werkelijke taak ligt hogerop: hij jaagt
de vogels naar het zwerk, wijst met gestrekte
arm de berg terug, de zon terecht, terw...
Staand*)
gedicht
3.7 met 24 stemmen 11.685 Versteend sta ik op deze aarde
met lange rok en omslagdoek
die hij strak rond mijn borsten
speelde, omdat dat van de wereld
moet. Zo ben ik opgevoed.
Mijn ogen hebben iris noch pupil.
Dus kijk ik maar naar binnen, wil
al wat buiten voorvalt binnen horen.
Van wat ik waarneem ligt rondom
...
Oogsteen
gedicht
2.2 met 21 stemmen 8.957 Het was nu. Schrikdraad stond
rond de tuinen der zonde, er moest nog
gehinkeld tussen de lijnen, een scherf geschopt
naar de vakken van morgen, op het plein gebuut bij de linde.
Achter de poort lag het wijde. Het was
nu. Zij verruilde haar stuiters voor stuivers
en zocht naar oogsteen en zie...
Een vader
gedicht
2.4 met 37 stemmen 17.360 Beland op zoiets als een eiland alleen
zoekt ze zich iemand. Neemt dan
bijvoorbeeld de man die van zee komt,
ontvangt en bedient hem en als hij dan
gaat, richt ze een hier voor hem in voor
als hij terugkeert, als ze weer wil. Wachten
maakt deel van haar lijf uit voortaan en
denken hoe w...
De achterkant van Rome
gedicht
2.3 met 22 stemmen 7.887 De achterkant van Rome is een koker
met harde stemmen, was die hangt te drogen.
Hier klinkt in mei een oude lente
met in de ochtend oud geluid
van duiven, terwijl de nacht blijft kleven
aan de stenen; er grauwt alleen
wat dag doorheen. Vanuit de kamers
is de hemel dicht; pas als je
u...
Ze liepen met kaarsen de berg op
gedicht
2.9 met 34 stemmen 40.093 Ze liepen met kaarsen de berg op
en zongen daarbij een muziek die klonk
als klagen dat door het licht omhoog
werd gedragen. Hem droegen ze
levend en dood, de moeder droegen ze
ook, maar die wankelde zo alsof de dragers
er de brui aan gaven. Die er waren
sloten zich aan bij de stoet: een ...
De steen
gedicht
3.8 met 13 stemmen 10.487 Had vannacht een huis op een terp, eromheen
een voorbeeldige tuin. In de tuin lag
reusachtig een steen van twee doorsnee
bij één. Doopvontig was hij, een slordige
ster met een mond. Ik liep
door de tuin met een boog om de steen en keek
ervan weg. Toen stond hij op, vernielde
perk en gaz...
Vannacht
gedicht
3.1 met 49 stemmen 22.970 Vannacht twee kinderen gered.
Ze lagen onder dun zwart ijs;
de een zag grijs, de ander blauw.
Ik heb ze op het gras gelegd,
dat hard onder mijn voeten brak,
hun lijfjes droog en warm gewreven
en ze mijn adem ingeblazen.
Daarna de ochtend ingekeken,
die lauw over het water lag,
een mouwloo...
Zoiets simpels
gedicht
2.3 met 279 stemmen 73.746 Het is vaak zoiets simpels, het is
gemis van je stem bijvoorbeeld, geen
verhaal over landschappen meer, geen
gedoe met je was, je kleren
onaangeroerd in de kast. Het is van je handen
op zoek naar houvast de afdruk nog weten
op leuning en deurpost en je voetstappen
op het parket en de trap, ...
