biografie: Jan Emmens
Jan Ameling Emmens [Rotterdam 1924 - Utrecht 1971]
Hij studeerde vanaf 1949 kunstgeschiedenis in Utrecht; hij promoveerde in 1964.
Ad den Besten weigerde in 1950 zijn bundel 'Eigen tijd' voor de serie 'De Windroos'. Hij vond de bundel 'te cerebraal'. Samen met o.a. Theo Sontrop en William Kuik wordt hij wel tot de 'Utrechtse school' gerekend. Emmens was in Utrecht (als niet-graficus) lid van het grafisch gezelschap 'De luis'. Van 1958 tot 1961 was Emmens directeur van het Nederlands Kunsthistorisch Instituut in Florence. Vanaf 1967 was J.A. Emmens hoogleraar algemene kunstwetenschap en ikonologie aan de Rijksuniversiteit in Utrecht.
Hij schreef simpele, erudiete gedichten, waarin gevoel en verstand hand in hand gaan. In zijn soms geestige werk relativeerde hij veel vaststaande waarden. Terugkerende thema's zijn angst en agressie. Hij leed aan depressies en maakte zelf een einde aan zijn leven door zich op te hangen.
Zijn dichtwerk:
- Chacone (1945)
- Kunst- en vliegwerk (1957)
- Autobigrafisch woordenboek (1963)
- Rembrandt en de regels van de kunst (1964)
- Een hond van Pavlov (1969)
- Verzamelde gedichten (1974)
- Gedichten en aforismen (verzameld werk) (1980)
Inzendingen van deze schrijver
15 resultaten.Meesterwerk
gedicht
3.3 met 37 stemmen 
27.455 Wat nu de Saul van Rembrandt betreft,
mij ontbreekt het wel eens aan een tulband en iemand
die harp of harpsichord voor mij speelt,
aan een scepter en een bescheiden gordijn
waarmee ik tranen kan drogen.
---------------------------------------------------
uit: 'Gedichten en aforismen', dl ...
Spreken over Paris
gedicht
4.3 met 3 stemmen 11.181 In welke woorden ik ook over Paris,
de lafaard, trouweloze,
grote wellusteling,
in welke termen ik,
eer- en gewetensvol,
over die lummel spreek,
geen treft de man die minnaar is
van Helena
--------------------------------------
uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.
Bezigheid
gedicht
2.9 met 41 stemmen 12.471 's Nachts in doodsangst weet ik het zeker:
ik loop van het kastje naar de muur.
Overdag mij doelbewust bewogen
van het kastje naar de muur.
----------------------
uit: Tirade nr. 200
Archaeologisch
gedicht
3.3 met 53 stemmen 12.625 Binnen dit leven voortdurend bezig
angstig te zoeken naar restanten
van een ander leven,
maar tekens van weerzin en wanhoop,
een vuilnisbelt, een oude teddybeer,
beheersen het landschap.
Er is moed voor nodig om te beginnen,
het gezicht van aarde hoopvol te vinden,
de ochtend een gelegenhei...
Specialistisch
gedicht
2.0 met 34 stemmen 12.734 Dat destijds in de oudheid niet alleen
de wetenschappelijke geschriften,
maar ook, ja, in de eerste plaats
Homerus, Sofocles, de grote dichters
geïllustreerd werden gepubliceerd,
het interesseert u niet en bovendien
gaat het u ook geen bliksem aan, maar dit tenminste
weet ik precies.
vogel
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.428 De bomen kregen een betekenis
die zij nog zacht gebarend wilden weren,
maar 't noodlot was niet meer te keren;
een vogel streek klapwiekend in de wildernis
van takken neer en nu hij roerloos zit
(het licht wordt zo benauwend wit),
denk ik aan dood, verrotte geur van blaren,
hetzelfde zijn op...
AANLEIDING TER NEDERDUITSE DICHTKUNST
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.658 Ik ben een breekbaar geval.
Neem nu bijvoorbeeld de slagaderkwestie:
een hondsdolle hond mag ik niet met de hand,
maar moet ik bepaald met een stok van mij afslaan,
nogal omslachtig.
Verkeer kan ik uitsluitend ontgaan
op oversteekplaatsen, met armgezwaai,
’t gevaar in dit geval hangt samen ...
Voor de kade
gedicht
4.4 met 5 stemmen 2.899 Voor de kade wisselt een wolk meeuwen
als strooibiljetten op een sterke wind
van aanblik als 't verloop van eeuwen.
Het is windstil. De wind is een klein kind
dat met geluidjes brood staat uit te strooien.
Zijn tijd aan denken of aan doen vergooien
verschilt niet veel, 't is stenen toch vo...
Bedroefd
gedicht
3.2 met 4 stemmen 7.195 Mijn geest leeft met de handen boven water
die zoeken omderwille van het licht
dat aan zijn hoofd onthouden wordt.
Soms duikt hij even op, kijkt naar zijn handen
en glimlacht om die bezigheid;
dan zuigt de klei over zijn kruintje dicht.
------------------------------------------
uit: 'Over...
De wind drijft
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.794 De wind drijft over de verlaten meren
het rimpelspel van een herinnering.
Oud wolkgevaarte spiegelt zich.
Verloren onderstromen
zoeken nu in het riet verheuld
in zingen onderkomen.
En sta mij bij: dit is een godsteveel.
De volheid van je vrouwenhaar
dat in verlangensspeling
verdolend rond...
Vergleden in een hartstocht die eens ruisend ging.
gedicht
3.1 met 35 stemmen 14.284 Vergleden in een hartstocht die eens ruisend ging.
onder eindeloos levende spiegeling
van liefdes eenzaamheid,
zoek ik vergeefs haar te hervinden
in wie zij nu verworden is.
Peilingen, stukgestoten in
oude vertedering
op nu verzande diepten
spannen nog een verlangen
dat lang reeds ongegro...
Boos
gedicht
3.4 met 26 stemmen 7.647 Het is bepaald overdreven te denken
dat het gedicht een poging betekent
om iets verstaanbaar te maken, laat staan
een uiting van priesters die god zien.
Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen
wanneer men geen woorden meer heeft
in officiële gesprekken, een reling
bij zeeziekte...
Futurologisch
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.470 Mijn vader was verhuisd, verschoven
door een mij onbekende macht.
Ik zocht hem jaren, lusteloos,
tot ik hem aantrof op mijn knie:
hij was mijn kind geworden.
-----------------------------------------------------------
uit: 'Gedichten en aforismen', verzameld werk deel 1, 1980.
Hard facts
gedicht
3.3 met 61 stemmen 20.400 't Gras is gemaaid, de bloemen staan op stelen,
de blaren hangen keurig aan de boom.
De een heeft een huisdier wat te bevelen,
iemand te strelen, iemand te slaan,
de ander zichzelf om mee om te gaan.
-----------------------------------------------------
Uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.
Pavlov
gedicht
3.2 met 55 stemmen 20.460 Bij dat van mensen vergeleken, is het denken
van honden beperkt, en hun dromen
daaruit slechts een verwarde keus.
Overdag in de onrust valt het niet op
maar in windstille nachten,
als niets beweegt, beweegt in mij
nog de onzekerheid, een hond
die huivert in zijn droom.
-----------------...
