biografie: Willem Kloos
1859 - 1938
Willem Kloos [Amsterdam 1859- Den Haag 1938]
Willem debuteerde als dichter in 1880 met Rhodopis in het tijdschrift Nederland.
Hij leerde tijdens zijn studententijd een andere veelbelovende dichter kennen: Jacques Perk. Na diens dood in 1881 gaf Kloos zijn Gedichten uit in 1882; de door Kloos geschreven ‘Inleiding’ is in de literatuurgeschiedenis bekend geworden als het Manifest van de Beweging van Tachtig.
Kloos was in 1885 betrokken bij de oprichting van De nieuwe gids, samen met Frederik van Eeden, Frank van der Goes, Willem Paap en Albert Verwey.
Inzendingen van deze schrijver
64 resultaten.Ik kan niet lachen
poëzie
3.4 met 22 stemmen 
5.164 Ik kan niet lachen, ik kan niet wenen,
Ik ben zo vreemd te moe,
De zomer-pracht gaat henen, -
Ik doe mijn ogen toe.
Daar-binnen is het donker,
Daarbuiten is het kil…
Wat of dat flauw geflonker
Van vèr beduiden wil?
Zou dát het doods-uur wezen,
Waar alles op zijn best,
Verheerlijkt ...
Doodgaan
poëzie
3.9 met 51 stemmen 6.445 De bomen dorren in het laat seizoen,
En wachten roerloos de nabije winter...
Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er
Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên.
Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen,
Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er
Te sterven zonder dees? Maa...
Nauw zichtbaar wiegen...
poëzie
4.3 met 31 stemmen 3.282 Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht,
De witte bloesems in de schemering - ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht
Als parelmoer, waar iedere tint vervliet
In teerheid... Rust - o, wonder - vr...
Ga niet voorbij, maar blijf bij mij
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.743 Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel,
Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen
Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen
En alles òm u - zonder u - zoo koel,
Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel,
Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen,
Weg van mij-zelf, in ...
O, dat ik haten moet en niet vergeten!
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.225 O, dat ik haten moet en niet vergeten!
O, dat ik minnen moet en niet vergaan!
Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten,
Want geen kan de andere in mijn hart verslaan.
In droef begeren heb ik neergezeten,
In dreigend gillen ben ik weer opgestaan...
Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon ...
O, de begeerte naar genieten machtig
poëzie
3.7 met 24 stemmen 4.148 O, de begeerte naar genieten machtig
Dreunt door mijn trotse lichaam als een hamer,
Kloppende-òp uit haar donker-kille kamer
Wellust, die sliep, op 't wekkings-uur aandachtig.
O, - genieten, ineengestrengeld prachtig,
Dromend zo schoon met aangenaam gestamer,
Even tussen kus en ku...
Aan een pseudo-volksleider
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.916 Gij zijt een bruut en absoluut genieter
Van 't heerlijk Leven, waar het zich maar aanbood,
Maar zoudt gij even willen worden schaamrood
Omdat gij zijt bruut, absoluut verniet'ger
Van al het echte dat naar u zich saamgooit
Tot één groot mens-zijn, niet om te verdriet'gen
Uw zwak,...
Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 2.529 Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen,
Mij met een koele vergetelheid haat,
En dat, wat ik zing, als gij 't leest, u gaat
Als een sombre windvlaag voorbij, gerezen
Uit verre streken, waar zeer lang voor dezen
Gij mooglijk getoefd hebt, maar waar nu staat
Geen enkle gedachte ...
Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht
poëzie
3.5 met 86 stemmen 32.101 Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht,
Zilveren-zacht, de half-ontloken maan
Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht,
Wier bleke bladen aan de kim vergaan, -
Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht,
Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, -
Dán, met ...
Gij zijt niet slecht geweest
poëzie
3.4 met 18 stemmen 2.641 De menschen dóen, maar weten niet waaróm
poëzie
4.3 met 3 stemmen 2.619 De mensen dóen, maar weten niet waaróm
Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen,
Hoe zij het meeste van het leven kregen,
't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, -
Hopen en haken of er níet wat kom,
Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen,
Stil in hun lekkere bedjes gele...
Homo Sum II
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.585 Ik ben de Dúivel-god dier grúwbre oorkónde,
't Vervlóekte Boék van laffe deémoed, klein,
Die loert, die loert, koud-donker, donker-rein,
Of Hij die ménsjes niet verdérven kónde.
Ook Hij droeg fier, op 't lijf vol eeuw'ge pijn,
Eén matelóze, toégeschroeide wonde,
Dat alle...
De sterfling zoekt
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.736 De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven
Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet,
De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,—
Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven.
Wee, wie die snel-gewiekte schaduw derven,
Geen menslijk woord, dat troost in 't hart hun ...
Straks zong ik trotse dingen
poëzie
3.4 met 36 stemmen 3.973 Straks zong ik trotse dingen
Van mensen-pracht en -gloed...
Nú kan ik niets meer zingen
Dan dat ik sterven moet.
O, éénmaal nog te wenen!...
Als men gestorven is,
Dan gaan de mensen henen,
En mee de droefenis...
Dan lachen en dan praten
Zij weder, als van ouds...
Vér van de drukke ...
't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen
poëzie
4.3 met 17 stemmen 3.497 't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen,
't Was niet het heldre lachen van uw mond -
Ik weet niet, weet niet wat mijn lippen bond,
Toen gij daar zaat, het tere hoofd gebogen,
Dat hoofdje, als een bloeme, zacht bewogen
Op iedre adem van de ziel: ik vond,
...
Door één lief woordje zou zich laten winnen
poëzie
3.9 met 10 stemmen 4.644 Door één lief woordje zou zich laten winnen,
Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag
Of door een luide open-heldre lach
Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen
Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen
Melodieus zit klagend, naar de dag
Opsti...
Wanneer ik dood ben, lief
poëzie
2.4 met 19 stemmen 4.141 Wanneer ik dood ben, lief, en iemand zegt,
Dat ik zo niets was, dan zult Gij oprijzen,
Hem op dees allerlaatste bladen wijzen,
En zeggen: "Hij was groot! En die het zegt,
Ben ik, die 't weet: want ik, die altijd vecht
Met mensen, om mijns-zelfs wil, die durf eisen
Dat àlles voor mij wijkt...
IK HEB GELIEFD
poëzie
3.2 met 12 stemmen 5.802 Ik heb geliefd met het alinnigst wezen
Van mijne ziel zovele lange jaren
Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen
Naast mij en om mij trok door het stage staren
Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren
Van schoonheid om mij, of niet een van dezen
De alenige onvolprezene zou wezen,
...
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
poëzie
3.6 met 204 stemmen 30.743 Ik ween om bloemen, in de knop gebroken
En vóór de ochtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde, die niet is ontloken,
En om mijn harte dat niet werd verstaan:
Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan...
Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken:
Ik zat weer roerloos, n...
Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum
poëzie
2.8 met 6 stemmen 3.470 Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum,
Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen,
Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen
Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em,
Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem,
Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen
Van a...
Ik ben de zoeker
poëzie
3.4 met 22 stemmen 6.064 Ik ben de zoeker naar het Nooit-Behaalde.
Ik ben de Strever naar het Ware Zijn,
Ik ben de dronkene van `s Levens wijn,
Die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde
Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde
Tot in de krochten van het Diepste Zijn,
Waar ik dan uit meebracht een luttel grein
W...
ZELF-VERANDERING
poëzie
2.8 met 6 stemmen 3.452 Ik ben te veel een mens geweest,
Een mens, die gilde en klaagde en schreide,
Die dronk zijn glas en vierde feest
En diep-gevoelde dingen zeide.
Nú ben ‘k een delicaat artiest,
Verliefde van zijn fantasieën,
Maar die zich ’t allerliefst verliest
In zijn kokette melancholieën…
Mel...
MENSENWOORDEN
poëzie
4.0 met 15 stemmen 5.330 De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen,
Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken
In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken,
En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen.
Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen,
En zelfs, wie moedig wil de waarhei...
TOEN IK ROZEN KREEG
poëzie
3.1 met 14 stemmen 4.310 Rozen, ik vind u droef,
Rozen, mijn tranen breken
Uit ogen, die anders stroef
En onverbreeklijk keken.
Rozen, uw wit en rood,
Fel in de lucht opbloeiend,
Schijnt mij géén morgenrood
Van nieuwe liefde, ontgloeiend.
Maar toch, ik vraag: Bloei door...
Laat mij nog éénmaal...
poëzie
3.6 met 18 stemmen 5.041 Laat mij nog éénmaal, in gedachten, kussen
Die warme lippen, door mijn kus ontbloeid;
Laat mij nog éénmaal aan die boezem sussen
Mijn arme hoofd, waarin de koorts-pijn gloeit.
Laat mij nog eens, klein kindje, rusten tussen
Die armen, waar mijn hart aan was geboeid,
In die zo lieve tijd, ...
O door het Leven niet, maar uit u-zelve
poëzie
1.0 met 7 stemmen 2.576 O door het Leven niet, maar uit u-zelve
Bedorven volk, want 't Leven-zelf bederft niets,
'k Zeg tot u allen: kinderen, gij derft iets,
Waardoor ge u-zelf kunt de' Eeuwge Afgrond delven.
Gij moet geloven dit, (Want ik verwerf niets
Door mijn woord, niet van Mensen noch God zelve,
Ik ...
Ik lag alleen
poëzie
2.0 met 4 stemmen 3.851 Ik lag en weende om dromen, die vervlogen
Als kussen van een mond, nu koud en bleek,
En dat de godheid mijner ziele bleek
Stof als ik zelf en al mijn liefde logen.
Toen ’s levens zware sluier scheurde en week
En eindloos licht sloeg me in de ontluikende ogen,
Waaruit Hijzelf mij daagde, di...
EVOË
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.016 Ik ga mijn leven in orgieën door
Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk,
Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor,
Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk;
Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor,
Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk,
Luid-feestende opt...
O Dood-zijn, liggend in een kist
poëzie
3.0 met 7 stemmen 4.429 O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend
Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom
Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend,
Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om.
O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend
Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o d...
GEGLIMLACH
poëzie
3.2 met 5 stemmen 1.448 De mensen doen, maar weten niet waaróm
Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen,
Hoe zij het meeste van het leven kregen,
't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, —
Hopen en haken of er niet wat kom,
Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen,
Stil in hun lekkere bedjes gelegen...
Meer van deze schrijver...
