Gedichten over biologie

Laatst toegevoegde gedicht (nr. 12):

Van alle mensen hou ik het meest nog van apen

Van alle mensen hou ik het meest nog van apen.
Ik voel zij zijn mijn voorouders die uit het gezicht verdwenen
en de kinderen waar ik vergeefs op heb gewacht.

Ik voel hen onder mijn hand,
ik voel mijn hand op hen, aan hen,
en hoe een vacht pas echt
een lichaam tastbaar maakt.

En hoe stil ook kijkend blinken hun ogen altijd altijd van leven.
Hoe ver ook van elk woud dragen hun armen een boom in zich.

Ik ben een boom,
hun armen zijn mijn lianen.

Ben ik het die hen draag,
of zij die mij gespannen
tussen aarde en hemel houden?

--------------------------------
uit: 'Apenjaren', 1998.