Als je een landschap was waar ik doorheen kon lopen

Als je een landschap was waar ik doorheen kon lopen,
stil staan en kijken met mijn ogen open
en languit op de harde grond gaan liggen,
er mijn gezicht op drukken en niets zeggen.
Maar 't meeste lijk je op de grote lucht erboven,
waar ruimte is voor buien licht en donkre wolken
en op de vrije wind daartussen,
die in mijn haren woelt en mijn gezicht met kussen
bedekt, zonder te vragen, zonder te beloven.

---------------------------------------
uit: 'Vergezichten en gezichten', 1975.

Biografie van deze schrijver

verlangen emoties landschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 351 stemmen 84.030