Gedichten

gedicht (nr. 899):

Avond

Seconden lopen driftig achteruit
de dag is uit de tijd gekanteld

ik word zo stil als een strand
in een winternacht ik word
zo leeg als een uitgebrand
huis het leven staat verder
van mij af dan ik kan vertellen

leg je gezicht in je handen
en probeer je dit voor te stellen.

-----------------------------------
uit: 'Tegenspeler tijd', 1979.

Schrijver: Ellen Warmond
Inzender: wb, 7 mei 2007

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: tijd

onthecht

ontregeld

afstand

3.1 met 33 stemmen

15.005

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Peter-Paul De Temmerman, 2 jaar geleden

Ik heb zelden zo'n tragisch gedicht gelezen. Wat een sterke beelden: "de dag is uit de tijd gekanteld" Er is geen verleden en geen toekomst, alleen vandaag. En dit heden is een somber en eenzaam gebeuren: ik word stil, ik word leeg. De laatste vier verzen zijn de mooiste en duidelijkste die ik ken over uitzichtloosheid, over de eenzaamheid van psychisch lijden: "Het leven staat verder van mij af dan ik kan vertellen. Leg je gezicht in je handen en probeer je dit voor te stellen." Inderdaad, probeer je je dit voor te stellen. Een leven waarbij het leven zover van je afstaat dat er geen woorden meer voor zijn.

Leijtens., 18 jaar geleden

Wauw. Het beschrijft de woede, maar ik denk dat het ook een stukje eenzaamheid laat zien.

Geef je reactie op deze inzending: