Sotto voce
Zoveel soorten van verdriet
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.
Nog is het mooi, 't geraamte van een blad,
vlinderlicht rustend op de aarde,
alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden
niets meer om u mee te verblijden:
mazen van uw afwezigheid
bijeengehouden door wat pijn
en groter wordend met de tijd.
Arm en beschaamd zo arm te zijn.
Inzender: FFvK, 6 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: afscheid
Dank voor deze opzet !!!!
maar het afgesneden zijn...
Prachtig! Te voelen als een geliefde de deur van het contact op slot doet. Je in vertwijfeling en beduusd achterlatend. Oh, wat voel ik me de laatste tijd vaak zo. Oh, wat bewonderenswaardig als je dat zo kunt verwoorden als Vasalis doet.