Vrede

Weer wordt hij niet gevolgd door een regenjas. Geen getraliede kel-
dervensters. Geen prikkeldraadversperring. Moe geworden vouwt hij
de krant over zijn gezicht. Ondersteboven boren de gebeurtenissen
zich naar binnen.

De geëxecuteerden doen tegen de muur op de binnenplaats aan yoga.
Tanks liggen als zoemende torren op hun rug, vastgeplakt aan stoffige
landwegen. Stof dat daalt als een sluier over opstijgende baby's,
neerstortende kinderwagens, rondslingerend huisraad.

Het ruist in zijn oren. Vroeger was het alleen zijn eigen bloed dat hij
daar hoorde. Nu verstaat hij die taal. Ieder woord. Elke intonatie.
Maar alleen daar en dan. Ondersteboven.
Wakker geworden is er alleen maar de stilte na de herinnering en
voor het vergeten; oorverdovend.

-------------------------------
uit: 'Verschrijvingen', 1985.

Biografie van deze schrijver

beelden herinneringen geweld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 3 stemmen 12.840