Gedichten

gedicht (nr. 4.166):

In het Gedicht

De wanden zijn wit en de psychiaters
verdacht vriendelijk. Er is hoop
op genezing, maar ik heb nog niemand
zien weggaan, of hij kwam weer terug.

Dagen dat ik op weg naar mijn eigen kamer
verdwaal wisselen zich met dagen
waarop ik de wereld doorschouw als een kristal.

Soms word ik krijsend wakker.
Soms word ik afgevoerd en verdoofd,
soms vastgebonden.

Er zijn momenten waarop ik eeuwenlang
mijmerend volmaakt gelukkig ben:
wanneer ik mijn handen op de aarde leg
zijn het kleine handen.

-----------------------------------------
uit Verzamelde gedichten (1981)

Schrijver: Jotie T Hooft
Inzender: MvdW, 3 juni 2021

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: ziekte

psychiater

hand

aarde

3.1 met 362 stemmen

66.087

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

yaëla reinalda, 21 jaar geleden

Het is een mooi gedicht, je voelt er wat bij...

axelle, 22 jaar geleden

ik zal het doorsturen naar anderen die ziek zijn

linda eeren, 22 jaar geleden

Een heel mooi gedicht.
Mijn opa is dood en als ik dit gedicht lees denk ik weer aan de fijne band die ik met hem had.

ilse, 22 jaar geleden

ik vind dit een prachtig gedicht,
zeker omdat ikzelf (24 j) ervaring heb met psychiatrie.
Uit dit gedicht heb ik kracht gevonden om verder te vechten.

gaby, 22 jaar geleden

een heel mooi gedicht,
mijn tante is heel ziek en ik ga
het aan haar laten zien!

fatimeh, 22 jaar geleden

ik vind het een heel mooi gedicht
het is zo mooi dat ik het op school heb verteld

Geef je reactie op deze inzending: