Zeeslag
Terwijl het strand, veroverd door de eb,
natuurlijk door de vloed herwonnen wordt
en allengs tot de helft wordt ingekort
ervaar ik weer wat ik ervaren heb:
een kleine jongen ben ik met een schep,
hardnekkig vechtend voor een wankel fort
totdat het weldra toch is ingestort-
de zee geeft op het laatst de volle mep;
een klap die onafwendbaar komen moet,
maar toch, bij elke aanval van het water
verweer ik, driftig scheppend, mij fanater
en weet ik niet van wijken voor de vloed.
Ook nu, een half bestaan of meer al later,
geeft mij de wanhoop dikwijls nieuwe moed.
Inzender: J.M., 6 juni 2021
Geplaatst in de categorie: psychologie
In mijn herinnering BEN ik dat jongetje met die schep, maar dan wel ca. 45, 50 jaar geleden!
Ook overdrachtelijk heel zinvol te interpreteren.