Snoepwinkeltje

In de donkere straat
Waar-et belletje gaat,
Kletst-et deurtje al rinkelend open:
Komen in ’t kamertje klein
Bij-et lampegeschijn
De kleutertjes binnengeslopen.

En ’n dappere vent
In z’n knuistje ’n cent,
Stapt naar vóór en blijft grinnikend zwijgen
Tot de koopvrouw geleerd
Zijn fortuin inspecteert,
En vertelt wat-ie daarvoor kan krijgen.

’t Is ’n reep zwarte drop,
Koek met suiker er op,
’n Kleurbal, ’n zuurbal, ’n wafel,
Zoethouten stok
Of een kleurige brok,
’t ligt alles bijeen op tafel.

Als de kapitalist
Zich wat dikwijls vergist,
De koek en de suiker verkruimelt,
Scheldt de juffrouw verwoed,
Dat ie ‘t kost’lijke goed
Met z’n smerige vingers beduimelt!

De kleuter verbaasd
Dat de juffrouw zo raast
Smoest stiekum wat met zijn kornuiten
De keus wordt bepaald,
De kleurbal betaald,
Dan schooien ze slent’rend naar buiten

In de donkere straat
Waar-et troepje nu gaat
Wordt hevig gewikt en gewogen
Dan zuigen ze om beurt
Tot de bal is verkleurd
En hun rijkdom- illusie vervlogen.

--------------------------------------------------------
M.A. de Wijs-Mouton.
(uit bundel ‘Nederlandsche Gedichten’
eind 19e - begin 20e eeuw).

snoepwinkel kind

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 80 stemmen 26.450