Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.918):

lenteliefde

nog ligt het wit diep op de hellingen
als enge mazen om een smart –
de toon van fluit schelt hoog in lucht
en zware voeten treuren stil
je hoort nog enkel wat gezucht

van grote vogels ’t blanke schemer
een brede plaats vol harde pennen
en afgestorven ogen van ‘t verlangen
aan het begin van pelgrimstochten –
en de door schaduw aangeleerde zwakte
verliest zich in het razend onweer

plots bliksemt ‘t stralenkransen
de man hij koortst zich rood aan kaken
en t meisje in de zon wordt groot
luid bonst haar maagdelijke schoot -
de warme borst groet met ’t ontknopen.