Hartenkreten

hartenkreet (nr. 11.569):

De oorlogswinter

het was koud, bar koud
we hadden niets om te stoken
de oorlog had alles opgebrand
we zaten ondergedoken

kolen waren niet voorhanden
hout was een schaars goed
onze kleding was versleten
hoe houd je dan nog moed

dekens mochten haar niet baten
kleine Elske stierf, mijn zus
vader hakte in de grond een gat
en ik gaf haar een laatste kus

het was bar koud die winter
buiten maar ook in mijn hart
hoe kon ik in Kerst nog vrede vinden
maar één Ster bleek de nieuwe start

ik kan je vraag niet beantwoorden
maar iets gaf mij hoop en zicht
ik voelde warmte, vrede en kracht
met Kerst, één kaars en Licht