biografie: Sybren Polet
Polet, Sybren, pseudoniem van Sybe Minnema [Kampen 1924 -....]
dichter en prozaïst
Polets poëziedebuut verscheen in Podium, waaraan hij van 1952 tot 1965 als redacteur verbonden was.
Polet wordt gerekend tot de Vijftigers, maar ging rationeler te werk. Zijn eerste dichtbundel 'Demiurgasmen' verscheen in 1953. Van zijn poëzie wordt gezegd dat zij zich heeft ontwikkeld van persoonlijk (ik) naar onpersoonlijk (mr. X), maar vanaf het begin is er bij Polet een behoefte aan anonimiteit en persoonsverwisseling te bespeuren geweest. Ook in zijn symbolische proza, ook wel ‘ander proza’ genoemd, klinkt steeds het verlangen door iemand anders te zijn, vooral in de zesdelige Lokien-reeks (van Breekwater in 1961 tot Xpertise of De experts van het rode lampje in 1978). Polet gebruikt de literatuur om mogelijkheden open te houden. Dit hangt samen met zijn anarchistisch getinte opvatting van de werkelijkheid. In zijn romans ligt bijna niets vast.
Voor zijn dichtbundel Geboorte-stad (1959) ontving hij de Jan Campertprijs, voor de verzamelbundel Persoon/Onpersoon (1971) de Herman Gorterprijs. De Busken Huetprijs werd hem toegekend voor zijn literair-theoretische geschrift Literatuur als werkelijkheid. Maar welke? (1972).
Naast poëzie, proza en essays schreef hij sprookjes en experimenteel toneelwerk (Adam en andere spelen, 1975) en stelde hij bloemlezingen samen uit sciencefiction-literatuur en buitenlandse poëzie.
Gedichtenbundels:
Organon (1958)
Lady Godiva op scooter (1960)
Konkrete poëzie (1962)
Illusie & Illuminatie (1975)
Gedichten I (1977)
Taalfiguren 1 en 2 (1984)
Inzendingen van deze schrijver
14 resultaten.Trampolinepoëzie
gedicht
4.0 met 2 stemmen 
2.420 Mensbeeld als wensbeeld van generatieve foetussen.
Beweeglijke gevoelshorizonten en hun zelfadaptaties.
In ons lichaam om de 120 dagen geheel nieuw bloed
waarin nog visvormen zwemmen.
Nog maar 70.000 jaar geleden waren we bijna uitgestorven.
De ramp als natuurlijk experiment.
Net als...
Boomgedicht
gedicht
3.6 met 41 stemmen 12.879 Zoveel als deze boom heb ik nooit beloofd:
mijn schaduw is minder, mijn nutteloze insecten tieren weliger,
geen konijnen nestelen aan mijn voet.
Wel is mijn schors schor en hees
en ik overschreeuw mijzelf dagelijks met kinderen en bladeren.
Traag en moeizaam is mijn ringen
en even moeizaam...
DE MAN VAN 40+
gedicht
5.0 met 2 stemmen 4.526 Op zijn hoofd heeft hij ongeveer
100.000 haren. Zijn bloedvaten zijn 20.000
meter lang en er stroomt
6 liter bloed door.
Hij beschikt over 750 spieren en 222
botten. In zijn lichaam zit genoeg fosfor
om 60.000 lucifers mee te maken, vet
voor 50 kaarsjes, ijzer voor 10 duim-
spijkers en 20 vo...
Stopwoord
gedicht
2.9 met 27 stemmen 10.953 Ik vond een oorschelp in de grond
om aan te luisteren.
ik luisterde en vond
drie takken taal
een drietakttaal voor één gedicht.
daar is geen zin mee te verrichten.
ik stop dat oor maar met een stopwoord dicht.
----------------------------
uit: 'Gedichten I', 1977.
Bloeitijd
gedicht
3.2 met 23 stemmen 9.643 Nu is de lucht met blauwe denkbeelden overtrokken,
de avond koel als een avond werkelijk is:
licht, koel, hulpvaardig.
Ik strijk je over je haar.
Je haar is veilig: bloemen zijn overal aanwezig.
Je handen zijn overal aanwezig.
In de stoel lees je me als een krant.
Je legt de krant weg: ad...
Vrije lucht, diepe orde
gedicht
3.2 met 22 stemmen 12.091 Je ademt de laatste vrije lucht in,
bijna longduizelig,
vrolijke standbeelddanser
die je minutenlang bent.
Ook de pioenrozen
leven zich volmaakt uit in deze lucht
en draaien hun bloemhoofden mee met de zon.
Het drietoninge gezang van de Messiaenvogel.
Ingekleurde bewegende bomen.
Late on...
Wij-materie
gedicht
3.7 met 3 stemmen 1.879 Ik zeg. Zeg niets. Niets zeg ik dan: Wij. Het splijt
dikwijls maar is, immers heeft een soort. gewicht
van 34.3, atoomnummer 2 : 2 protenen (jij
en ik), 2 neutronen (?) en een heel kleine neutrino.
Onder het uitzenden van een λ-deeltje
ontwikkelen wij een zo sterke erotiese warmte
—...
Teoreties
gedicht
3.8 met 4 stemmen 1.903 Mijn poëzie is beïnvloed door het marktwezen, door de krant
:papieren vrede, oorlogen van telex en annex—
uw taal is mijn konkrete muziek is mijn spraak.
Geen openbaringen bezit ik
anders dan die van de toekomstroman;
uw wetenschappelijke dromen zijn mijn geloof,
en mijn lachend ongel...
Overleven
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.558 Elke dag minstens één koude-oorlog.
De hele aardbevolking
even bevroren. IJspoppen met rode ogen.
Ontdooid. En daar lopen wij weer,
in een landschap
vredig als zeegras in de landwind,
wind
als een zegen uit het nihil.
Windmolens als gebedsmolens:
de wind komt op tijd
als ademstoten v...
Eén minuut stilte 1
gedicht
4.0 met 13 stemmen 7.007 De stad
rilt
onder zijn asfalt.
Ik steek al je lampen aan bij daglicht
om naar de stilte te luisteren.
Oorsuizingen van asters
narcissen
bloemen voor mijn broer -
Ik heb een voor een mijn bloemen gedoofd
om naar je oren te luisteren. - Luister maar;
je leeft,
zo zachtjes als de...
Verdedigingsgrijs
gedicht
2.7 met 16 stemmen 6.425 Als opmaat naar de Gedichtendag van 29 januari a.s.
publiceert de redactie drie zondagen de gedichten
die de gedichtendagprijs hebben gewonnen
en als beste gedichten van 2008 zijn gekozen.
-------------------------------------------------
Verdedigingsgrijs
Dag amper aan de supermarkt...
Zonsverduistering
gedicht
3.0 met 24 stemmen 8.066 Vanmorgen om 10 u 10
ontmoette ik de man
die de zon heeft verduisterd,
drie minuten lang.
Hij droeg een colbert van krekels,
een dorp als een monocle in zijn oog.
Hij aksepteerde mijn cuba libre niet,
hij aksepteerde mijn cafe solo niet,
hij aksepteerde mij niet;
zijn wenkbrauwen van mu...
Diapsalmata*
gedicht
3.8 met 10 stemmen 6.264 Je loopt met de dood als een hond achter je aan.
De hond draagt een bril met drie glazen.
Je kijkt strak voor je uit. Draait je om en blikt
in het derde oog als in een duistere rede.
Je zweet geschiedenis uit. Zweert van leven.
Losse tranen lopen als kleine homunculi* voor je uit.
Met vochti...
Strandschap
gedicht
2.9 met 16 stemmen 9.599 Achter de duinen het overbodige landschap.
Geronselde wolkenhorden. Strand dat
langzaam zichzelf schept.
In ouderwetse rieten strandstoelen
zitten mensen te sterven, tatoes
op hun geloken oogleden.
Een enkel sigarettenrokend lijk
lost op in rook.
Een beroepshond met een bijbaantje
snu...
