De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!' -
Van middag - lang reeds was hij heengespoed -
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
'Waarom,' zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?'
Glimlachend antwoordt hij: 'Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.'
---------------------------------------------------------------
uit: Verzameld Werk van P.N. van Eyck (1887-1954)
Inzender: Redactie, 6 september 2022
Geplaatst in de categorie: overlijden
Als je je Heer de waarheid wil zeggen
Moet je een snel paard hebben.
Het blijft, ook in de vertaling van Van Eyck oosters, sprookjesachtig en mysterieus. En zo kon het gebeuren dat het plots opdoemde in mijn hoofd en het gebruikte als toespeling op het onverwachte, onvoorspelbare karakter van de dood. Als huisarts, in mijn reactie op een limerick (Balen), van Ettina Hansen.
Dit was het eerste gedicht dat ik las.
Je kan proberen te ontlopen en proberen te ontzien maar tevergeefs...
zaliger.
Spitten,zaaien, poten,enten,
Wieden harken en nog meer
Geeft bij gunstig zomerweer
Aan de tuinman milde renten
Want hij schenkt ons voor den disch
Fruit en groenten, malsch en fris.
Carpe Diem doch Memento mori :)
Het is een filosofisch leerzaam gedicht. Toch als ik een ander op het gedicht wijs of het voorlees, merk ik geen reactie of wordt het niet goed begrepen.
Het heeft veel levens- en doods-wijsheid.
Nu ben ik 77 jaar en het kwam mij vannacht in zin.
Het gedicht is toch wel degelijk in de wereld bekend als een gedicht van de grote schrijver HAFEZ.
En niet van Van Eyck.
Ikzelf vind het erg leuk als ik een gedicht kan voordragen. Gezelle, Lorca, Neruda, Hans Lodeizen, Louis Paul Boon...
Ik herinner me dit gedicht heel goed - en het is nog steeds mooi. En wat een herinneringen kwamen boven van mijn MMS-tijd! (Erasmus Lyceum, Almelo)
Hij werd zelf 97.
Nadat ze opgenomen was geweest in een tehuis en ziekenhuis, heeft mijn andere broer haar mee naar huis genomen en daar is zij opgehaald door de dood. Een prachtig gedicht en hoe toepasselijk. Mijn moeder werd 90 jaar.
Het blijft net zo mooi!
Nu vele jaren later besef ik de diepe betekenis ervan, wat wij in islam de qadar noemen, iets wat in het westen verloren gegaan is.
Vorig jaar reisden we in het gezelschap van mr. en mevr. De Dood in Afrika rond, en toen was dit gedicht vaak onderwerp van gesprek.
Hoe toevallig alles wezen kan.
dit las m'n opa altijd voor omdat ik het zo mooi vond!
Dus het klopt wel!
De chronologische volgorde klopt niet.
In de laatste regel behoort het woord 'moest' in 'moet' veranderd te worden.
De Dood heeft de tuinman nog niet opgehaald.
zie de regel: 'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd'...
Deze moesten we altijd leren, voor de moraal in het verhaal:
al ren je nog zo snel, de dood achterhaalt je wel!