De trein loopt prachtig binnen

Te wachten op de trein, uiterst moeizaam
over de grijze brug, een gele bloem springt
open, helder in een draai, en valt niet om.

De bloei is een begin, de trein loopt prachtig
binnen, is een engel, strijkt langs de perrons.
Om niet te verdwalen stappen we in, jij,

bedachtzaam, tilt je koffers, probeert opnieuw
een brede lach. En staart. Breekt het landschap in,
regen slaat het raam, rechts een huis gegeseld ­

zag je dat, een tuinschuur klapte open, er golven
hagen op de wind. Onvermoeibaar kuiert
de landweg, wegen binnendoor, staat

onverwacht een ladder, glimmend, hemelhoog.
Scheert een flits van een signaal ­ dat er iets is,
langzaam voortduurt, en alles nog te gaan.

-------------------------------------------------------------------
Uit: 'De trein loopt prachtig binnen', 2003
van Frans Budé

Biografie van deze schrijver

reizen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 40 stemmen 14.025