Alle inzendingen van G.Driesman

Hier stempelen wij voetafdrukken in door zout water geschoond zand hoeden wij schelpen in onze hand als waren het schatten concerteren schuimende golven onweerstaanbaar en dominant mooie sonates voor het strand lopen wij betoverd gevangen en aan de verre kim danst verlangen voorbij de uitersten van ons zicht onder flonkerend sterrenlicht…

Het stille dal Adem van water, welt vanuit zuid, langs groene oevers, zonder geluid, de wind wendt zich af, hier woont de tijd... hier kwaakt het , als de mensen zwijgen, hier is men zoek, hier heersen de libel de reiger en de snoek, de wereld is hier een wonder, de zon verliefd zich, verleidt het licht in de rivier, en gaat weer…

Diep verborgen in het schaduwrijk gebied zie je tranen om wat is In het licht zie je het niet Niemand ziet het stil verdriet, het gemis Het verlangen gevangen Kleurrijke bloemenpracht fladderende vlinders dansende libellen kabbelend water wuivend riet statige zwanen In lommerrijk gebied zie je al die tranen niet…

Hoe je denkt, wat je bent, wie je wilt zijn, hoe je wilt zijn, waarnaar je streeft, hoeveel je geeft, waarom je geeft, waar je om geeft, zoals je leeft? Het heeft allemaal zin, er is altijd iets, iets dat telt, iets, iemand waarnaar je zoekt, soms ben je dat zelf, kijk in die grote spiegel, dat verlangen naar een hoger…

De muziek is zo ontroostbaar melancholiek. Sussen wil ik het, strelen, zacht. Overstromende tederheid wast het landschap schoon. 't Is springtij vannacht, vanwege die maan: Ondoorgrondelijkheid waar ik daar wil gaan. De zee en de rivier, zij stromen in mij. Is haar diepte mijn diepte? Ik voel me onpeilbaar, onbegrijpelijk alleen…

De laatste heiligenschijn verdampt, bij het aanzien van de geboorte van een nieuwe dag;... een nog onontwaakte libel roerloos aan een tak ragfijne vleugels weerspiegelen de zon tussen zilveren draden; rust - naarstige arbeid na een lange nacht zelfs de kleinste trilling ademt schoonheid van zo dichtbij en zo onverwacht…

De ander zichzelf laten zijn, als die daar voor kiest en jou diezelfde ruimte geeft, zodat er niemand verliest. zie jezelf als die ander met soms een lach, en een traan, jezelf kunnen verdragen daar komt het allereerst op aan. wat was, het nu, wat eens zal zijn voor jou en die ander: geluk maar wellicht ook veel pijn. Bouw verder…

Veel woorden in liefde geschreven veel mysteries verweven in het leven ik ben dankbaar en sterk in de stilte van mijn hart huist mijn ware gezicht en vind ik opnieuw mijn eigen kracht...…

Gedachten zijn als bloemen die zonder plant nooit kunnen groeien Zonder taal maken je gedachten geen enkel verhaal Ze hebben geen schijn van kans om te ontstaan zonder die code zijn ze van elk resultaat ontdaan…

Over geluidloze paden van klankloze akkoorden liepen wij zonder woorden over akkers van het stille zwijgen de hoge bomen van het onbegrip de diepe sloten vol diepgang gegoten konden ons niet raken om verbinding te maken wij distantieerden ons van ons verhaal zo gingen we de treden af ieder in zijn eigen Babylonische taal gd…

Moeizaam vertragen de uren In de schaduw doden vergeelde boeken de tijd Diffuus licht schildert nog kleiner voor wie de nachtrust niet kent en op de duistere dagen ervoor waant iedere stilte zich alleen Is het donker zo diep dat schaduwlijnen opgaan in het niets…

Als vroeger is verdwaald bijten de herinneringen als zuur gemis laat sporen zien waar herkenning zich verschuilt tussen de flarden van de tijd zelfs het geliefde tuintje verdwijnt in de kille asem het verlies de gele trossen van de treurwilg hangen zwaar en de laatste bloesems tooien zich tegen beter weten in terwijl de herinnering…

Woest dansende golven, opgezweept door de wind, tegelijk een straaltje zon... die haar goud laat zien. Onstuimig als de wind die sterker is laat het uitwoeden tot de wind zich over de zee wegtrekt. Een storm die sterker is dan jij zo sterk als ook jij wilt zijn het geeft je een duw de goede kant op, regendruppels als tranen, spoelen…

Diepe tranen altijd stil en versluierd nooit uitbundig slechts weemoedig introvert ingetogen opwellend in een enkel spoor omlaag weglopend op de wang onwillig de kin verlatend geborgen in de hand die de ogen wist…

De wolken zweven weerspiegeld door oceanen ik zweef ertussen ik waad door water geblust door golven rust ik op riffen van zand bewustzijn lost op een geheel met de wolken gesust door de hemel…

Mijn lijf danst ginds aan de verre horizon, onbereikbaar ver van mij vandaan Uitgestrekt reiken mijn armen kracht huist in diepgeworteld stil verlangen dat mijn liefste wens versterkt Mijn leven roept me ginds aan de horizon onder die grote volle maan Onomwonden stem ik toe Ik roep, ik brul ik kom er aan!…

Geroepen door het licht; verlichting door liefde. Zo zit ik op het water, een zee als het leven vol kracht en liefde… Kleur het water geel en de zee zal je geven alle kleuren vlinders… Kleur de zee wit en je zal het licht voelen. Kleur je hart rood en je zal leven in Liefde.…

De weg naar morgen Ik doolde over het rode grint, langs heide en mispels, keek omlaag, telde de distels in een droom zonder ontwaken doch wat moe in hart en geest Het leven was een feest omdat jij dat wilde Jouw stem verstilde in de spiegel, je zag slechts de strakke blik die je niet kende hunkerend naar de zonnewende twijfel je niet…

Het bestaan draagt, het bestaan doorstaat alles. Elke voetstap, elke handeling, elke keuze elke wandeling. Het pad dat jij gaat. Het bestaan draagt alles. De wanorde en het verdriet, alsook de tijden met zonlicht. De verwelkoming en het afscheid, de distantie en de nabijheid. Kleur geven aan het bestaan verzinken in grijsheid. De afkeer…

Als eerste was er de liefde; ongrijpbaar voor de goden, voor de zielen, of de mens Hoe ver het firmament en aarde zich ook uitstrekken, hoe ver de oceaan ook reikt, hoe hoog het vlammend vuur ook brandt De liefde is altijd groter, de wind kan je niet bereiken, niet het vuur, niet de zon, noch de maan: De liefde is groter dan dit alles…

Weemoed Door de gordijnen heen zie je het vage licht van een neergaande zon weemoedige eenzaamheid drapeert zich als een deken over je heen om al die jaren die vervlogen zijn in een ongemerkt beleven…

Verwondering is stil, zo stil. Waar de gedachten stroom verstomt hoor ik de stilte van verwondering Ik hoor de tijd van niet Zijn. Zo'n niet bestaan dat ruimte even grenzeloos als overbrugbaar maken kan hier en daar tegelijk. Twee werelden waartussen zinderende stilte als in de diepste droom.…

Ik zit onder een boom vol bloesem, die roze bloesemblaadjes vallen laat bij een zacht briesje in het gras, waar mijn gedachten weg dwalen. Een wollig lammetje blaat Ik zucht. Er zit liefde in de lucht.…

Open en blij Jij en ik een droom een lach een blik Jij en ik een liefdeswolk jij en ik twee rode rozen open bloeiend Jij en ik werd wij Wat waren we blij zij aan zij een lach een blik Jij en ik. gd…

Als het moeilijk is iets te zeggen wat je diep van binnen voelt, en het niet is uit te leggen wat je werkelijk bedoelt, laat het dan maar rusten, en zeg maar even niets; de woorden die je had willen zeggen, daarvan zegt de Stilte iets. gd…

De behoefte aan licht is zo intens groot Het donker lijkt de vlam van hoop te smoren stop, een fluistering wervelt door de wereld bevrijding is mogelijk voor wie maar horen wil de ogen van het kind kijken de mensen aan tot diep in hun hart Alles is Liefde…

Adagio Ontloken woorden tijdens tonen van Mozart's oorstrelend adagio nog broos en schuchter zoeken beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warm plekje In de wiegende wind en milde avondzon.…

Een zuchtje wind zoel en vol emotie je gaat ervan stralen Je wordt er blijer van. Alsof je wordt geknuffeld het gevoel van thuiskomen. Het gevoel dat je leeft. Het is de wind die je komt halen en meesleurt naar een ander bestaan weg van neerwaartse spiralen die je het geluk bezorgt zodat je krachten weer herleven en…

De zon in de middag, een klaterende lach. waar geen vragen zijn Geen duidelijkheid, geen koers en geen tijd Herinneringen en een stil verlangen. Naar een plaats om te verdwalen, naar een tijd om te verliezen, Zolang je maar tijd krijgt, zul je proberen jouw dromen te leven.…

Naakt en kwetsbaar. geef jij je helemaal bloot. Zodat ik je kan zien zoals je werkelijk bent. Zonder franje, zonder bescherming van alles wat jouw bedekken kan. Ik wil je ziel lezen wie je diep van binnen bent. Ik wil je zwakheid zien, je kracht om te zien hoe prachtig je bent. In je naakte eenvoud, Puur mens.…