Permeabel
netgedicht
Ik trek de onkunde naar me toe – (krank)zinnig
zoals je een kapot geknuffelde knuffel,
koude krentenbol, kater of aspirine
nog wat dichter naar je hoofd brengt om troost
te bekomen.
Verdwijnen.
Vergaan. Vergeten worden.
Wegsterven in onbemind gemis.
Je ogen perforeren – pees na pees – mijn lijf
longenlangzaam, laconiek, zelfs zenuwachtig…