Alle inzendingen van Richard Minne

Doe dommer dan ge zijt, maar mijd u voor de klippen; leef buiten ruimte en tijd doch spoedt u lijk de kippen. Werk zonder mate of plan, maar spied door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ----------------------------------------- uit: In de zoete inval (1955).…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen. Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld…

De zonne zinkt. Een sterre zoekt. Een zon die hinkt wordt opgedoekt. 't Moet wel, 't is wet. Maar vóór te gaan, heeft ze in een raam, de zon, haar ziel te koop gezet.…

Ik lees Gogol. Hij is groot. Hij spreekt van liefde en dood, en dat mensen klein zijn en voor elkaar venijn zijn en dat, trots van alles, dit leven nog hoog staat aangeschreven.…

De wereld is een fluit met zoveel duizend monden. En elkeen blaast zijn lied. En ’t maakt een droef geluid waarin ik niets van eigen klank heb weergevonden. En gij? misschien hebt ge ook getikt aan meenge ruit en werd ge als ik weer feestelijk wandelen gezonden. Nochtans: ik heb gedroomd, gehoopt; en ik droeg boete. ‘k zag de Alpen, Vlaanderen…

Laat vrije baan aan de : zij schonken 't zelf-vertrouwen weer aan een geslacht, dat kroop in ossewagens en in palankijnen, en nu aan 140 ijlt doorheen de nacht. In de internationale treinen wordt geboren de broederschap, die men bij pond en dollar meet, Armstrong en Vickers, de trust van 't koren, de nieuwe nationaliteiten waar niemand van…

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

De lente komt zo dapper aan. Hobooien zijn 't en zilveren fluiten. De weduw kijkt voor 't eerst weer buiten doet haar gekleurde jak weer aan. Zo zal de wereld blijde staan vooral als bij het avondtuiten weer de fanfare stapt naar buiten met het bestuur er achter aan. --------------------------------------------------- Uit: In den zoeten…

De bot, die berst; de bij, die zoemt, de wind, die zotheid gaat vertellen: wat men kortweg de lente noemt en de aarde komt op stelten stellen; dat klotst nu alles door mijn kop, en 'k stak er wel een pluimken op, als ik maar niet zo deftig was, zo stijf in mijn geklede jas. Als ik de band maar los kon knopen, nam ik u allen dubbelthope…