Alle inzendingen van W.L. Penning

Grauwer dan bij 't woeste weêr, Troostloos hangt de hemel neêr, Grimmig zonder stormen; Aarde! ééns blijde en grootsch, Hoe ontdaan en doodsch Huiv'ren thans uw vormen... Wees gerust. In vlokkendans Lichtend uit al valer trans, Koomt om de arme leden Blankheids warlend waas, Blankheids sluiergaas, Blankheids kleed gegleden. Uitgesneeuwd…

Volkren-broederbond bevrij 't Mensdom van zijn schande. Volkren wensen de' oorlog niet Laat uw Wil beslechten! Wraak- en roemzucht dreige of vlei' - Voert de duivel Heerschappij Als 't hem faalt aan Knechten? Herfstmaand 1914.…

Hoe vaak in dromen eensklaps mist' ik u... En angstig zoekend - want in lijfsgevaren, Hulp'loos in doodsgevaren wist ik u - Zoekend die mij zocht, raadloos bleef ik waren; En denkend mij úw angst, slaakte ik een kreet - Die juichtoon werd, naast u me ontwaken deed! In dromen voorgevoeld had ik uw dood. Nu hij u wegnam, hoor ik vaak…

Geen nacht gunt rust; Geen dag brengt hoop; Een foltring is uw lot en 't mijne; Seizoenen komen en verdwijnen - Wat gaan ze ons aan? wat 's werelds loop? Ten ergste helt ons eigen baan: Saam lijden bleef geen saam dragen... Doodmoe vindt ons het licht bij 't dagen, En levensmoe bij 't ondergaan.…

Nu staat mijn tuin gerijpt, De vrucht hangt vol en vredig; Moe keer 'k naar 't huis der rust- Ach wat al plaatsen ledig! En huivrend zit ik neer Terwijl mij de ogen branden... Doch zorgzaam opgewacht, Stil grijp ik trouwe handen. Met onweerhouden traan Stil zegen 'k hen die bleven; En alles, alles keert Wat wegviel uit mijn leven.…

Alle kwaad zou ‘k vergeten, Kon ‘k omzien naar ’t jaar Met zijn dagen zo droef, en zijn nachten zwaar, Met zijn uitzicht op bitterheidsbeten; Enkel noodde ik bedroefden En weldoeners uit Tot een stille bijeenkomst en jaarsbesluit, Aan de haard, waar ze menigmaal toefden. En met broederslag komen Ze in ’t geesten-uur aan: De nóg droeven…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Die 't Al kan weten, weet - wanneer Hij 't weten wil - Dat om mijzelve niet mijn tranen branden; Dat ik bij dagen en bij nachten stil Mijn pijnen zou verduren en mijn banden - Verlatenheid van mens en boek en licht Mij niet zou horen kreunen - Verzwaarde niet mijn lot de last daar ge onder zwicht, Mijn lieve! die 'k gezworen heb te steunen…

Zo lang we ons zelf niet overleefden in de dood Van 's levens goed, Vereerde ik weelde in arbeid, daaglijks brood, En 't onbezwaard gemoed. Ons daaglijks voedsel is sinds lang het brood der smart; Mijn werk verging Tot dor gepeins; en van de vrede in 't hart Vergaat de erinnering.…

Mijn zwaarste leed ten allen tijde Was ’t machtloos stille medelijden; Maar lichter steeds woog eigen juk Door blik op and’rer Heil, door bloei van meegeluk.…

Zo innig keek die vreemdeling Mij gisteravond aan, Zo innig zacht Dat ik van nacht Gedurig weer moest luisteren Hoe vreemd een hart kan slaan. Nu komt daar voor het klikkend glas Zo'n dwaze droomster staan, En vraagt waarom Ik kijken kom, En ziet mijn lippen fluisteren En laat mij blozend gaan.…

Gemoedsgetuig'nis af te leggen Verbiedt mij 't onverzoend gemoed; Wat mij zijn dicht-stem vóór komt zeggen, Verga als ijd'le klank - eer 't and'ren luist'ren doet. Mijn jeugd zei vaak haar verzen over, Schreef ze op, maar deed haar schrift te niet; Teloor gaan deed zij knop en lover En bloesem uit de tuin van 't onbesnoeide lied.…

Waar terzijde golfjes glijden, blinken in de starrengloor, onder over- hangend lover zit de guile wijngod vóór. Guller blonk er in 't halfdonker dezer gaarde een teder oog... Liefde! u schenke 't warm herdenken 't eerste lied na d' eerste toog! Eenzaam lijden, saam verblijden, geurt, gelouterd, lieflijk voort; wensen wekkend…

Scheen 't heiligschennis, buitenshuis-ook te gewagen Van liefde's teerste, van haar innigste bestaan, Aan hoorders dacht zo min mijn roemen als mijn klagen, Maar dichter is hij niet, die hoorders tracht te ontgaan; Een toevlucht, ongezocht, heeft soms zijn hart te danken Aan 't door zijn woord gestemd, aan 't diep verwant gemoed; De menigte…

Welk beeld, welk boek, welk lied, En wat voor zang, wat wijs, Ik 't meest geniet, Ik 't hoogste prijs? Mij gaat 't dáármee als met bloemen, Verzameld tot een blij geheel; Als fraaist van al laat zich geen deel —, Als fraaist laat zich alleen de volle ruiker roemen. En niet slechts lelie, roos en tulp En al wat bloem heet, kwam te hulp…

Bij al wie thuis moet blijven, Zoekt lente een open raam; Een droom van vreugdbedrijven Laat ze achter met haar naam. En steels, na dag zó blijde, Zoek' jeugd haar avondblom — Stil laantje hoort bij 't scheiden: „Zeg, kijk je nog reis om?"…

Doller dan ooit is 't losgebroken En mensen worden wilde beesten; Hels viert het kwaad zijn gloriefeesten – Tot de overmacht heeft rechtgesproken, Of nieuwe vecht-stof uitgezaaid: Vergif in de' oogst dien 't erfkroost maait. Aan 't schaakbord peinzen de ingewijden; En elke zet, na bede om Zegen, Stormt zwaar 't onmondig mensdom tegen…

Door klonter-sneeuw in bijna duister, Na somb're dag zwoegt ge eenzaam voort; In kolk of wolk, niets roert of ruist er; Maar laag in 't West — zie schemerluister Als rozetuin door avondpoort! Daarheen, van 't nest op kille twijgen, Rolt warm-vertrouwlijk meerlgefluit; Als bloesem voelt ge een sneeuwvlok zijgen; En hoor, om ons op streek te…

Hoe vaak in dromen eensklaps miste ik u... En angstig zoekend - want in lijfsgevaren, Hulpeloos in doodsgevaren wist ik u - Zoekend die mij zocht, raadloos bleef ik waren; En denkend mij úw angst, slaakte ik een kreet - Die juichtoon werd, naast u me ontwaken deed! In dromen voorgevoeld had ik uw dood. Nu hij u wegnam, hoor ik vaak in dromen…

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

Vroeg zie 'k mij gaan, in blijde jongenshaast De vonken ketsend uit halfdonk're straten, Dank warm fabrieksgedoe nooit dóóds verlaten, Daar dampgedaante uit spleet en tooggat waast; En lekker koud voelt Wijnmaands laatste morgen, Holler weergalmt mijn draafstap door de poort, En witberijpt glimlacht het blozend oord - Waar 't jachtveld toch…

Mijn oogstlied klonk - Mijn avond zonk - - En schuw, langs lege akker, Riep nog een enk'le moede toon Gedachten aan genoten schoon En blijde arbeid wakker. Nu wordt het kil En eenzaam-stil, In donker blijf ik dromen; Ik tast naar handen die me ontgaan... Ik roep de stille zielen aan - Die nooit meer herwaarts komen... En keer 'k mij…

Wij zaaiden wat wij vinden, En eenmaal zien wij bloei; Maar die de schoof laat binden, Gaf 't zaad en gaf 't zijn groei,- En schiep, eer zon of regen De kiem nog had gekust, Als dubb'le wet van zegen De arbeid en zijn lust.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Geen lauwer vraagt dit graf, geen palm, Geen hulde woorden Of rouw-akkoorden - Hier gaat herdenking boven psalm. Want zij, wier lijkbaar dragers vindt Die al haar dagen In 't harte dragen, Eenvoudig was zij als een kind. En de enkele krans, ten uitgelei' De dood verbloemend, - De dode roemend, - In 't sterfhuis zelf verwelke hij. Uit…

Dit is het vervelende Van elke gevangenis Dat er niets te bereiken - En naar alles verlangen is; Behalve de roe! - En dat er bij niets-doen Nimmer geduld is, En elk er van eigen leegte Vervuld is - Tot stikkens toe!…