Alle inzendingen van pietersz van calumburgh

Die smachtende blik naar de houtkachel. Met elk uur zicht op oneindig brandend vuur. Dacht hij daarbij aan zijn huwbare dochters of ook af en toe liefdevol aan vruchtbaar vee ? Wij zullen dat nooit meer weten, maar zullen nooit vergeten dat Opa ook twee bloedhonden bezat.…

. Vader Jan is een man waarover men niet veel meer hoort. Hij spreekt onduidelijke taal met vale handen, zijn ogen onderstrepen woorden en plaatsen punten. De hobbyzolder herbergt Ruben's kunstboeken, craquelé peniskokers, zeventien ruwe diamanten en latexhandschoenen tegen buidelpest. Als vaders mond ter sprake komt zwijgen radio…

. handgeschreven brief voor geliefde Han dat had je niet gedacht hé Han nee toch jawel hier istíe dan de langverwachte Pim, Lisette en Wim hebben een mobieltje zij waren jarig weet je nog van toen Koen uithuizig was door schotwonden de meeste buren liegen over ligfietsen zo ja waarom niet hé Han ja toch postcodeloterijen liegen…

Ruimschoots genade. Genade, ruimhartige Geest. Genade buigt voor geweld van zware woorden. Patriciërs knikken door knieën, wuiven achteloos hun wilde haren en oogsten krullen in achtertuinen. Lettersletten kuizen voorhoofden, verkwanselen op het laatst luizenmantels aan baardmannen met wollig bier, lichten witte hoeden bij wijze van.…

Waarom dit en dat en zus en zo daarom vanwege hier en nergens overal vooral never nooit niks floreren inbrengwinkels omdat Gestalttherapie domineert hier en nu druipt water door grauwe kousen naar houten klompvoeten altijd al een warm kind willen baren jarenlang uren en minuten geteld van maanstanden en dagenlang zon naakt op gespierde…

Toen ik nog snelkoerier was en op tijd stond Met honderden spoedpakketten om mij heen Ging ik van hier naar ginder en nergens was Een vriendelijk mens dat koffie verkeerd schonk Geen stoplicht hield mij tegen dwars was ik en gemeen op de grote snelweg en in binnensteden werkten fietsers en voetganger als rode lappen ik waande mij onsterflijk…

. Met heel veel leed heb ik ernstig rekening gehouden: een zondagpantalon waarvan omslagen te breed zijn, notitiedagboeken die niet passen in de kontzak, knellende zwarte knopen en een rits die ratsmodeed. Maar mijn geamputeerde linkerbeen zonder nazorg achterlaten op een bruin bankje in het doorzonpark dat is pijnlijk en onnodig grievend…

Met heel veel leed heb ik ernstig rekening gehouden: een zondagpantalon waarvan omslagen te breed zijn, notitiedagboeken die niet passen in de kontzak, knellende zwarte knopen en een rits die ratsmodeed. Maar mijn geamputeerde linkerbeen zonder nazorg achterlaten op een bruin bankje in het doorzonpark dat is pijnlijk en onnodig grievend tot op…

. Op de A0 is een zondagsrijder gespot met bebloede ogen verkrampte hersenen herkennen oranjebitter op afstand akelamoeders dragen dagelijks kloeke rokken en halsdoeken die knoop je niet zonder bezwaar vast aan Heras hekwerken Welke afslag de moordenaar neemt is volstrekt duidelijk Afslag Vangrail, derde rotonde rechtdoor…

Een man een woord. Boeken vol dromen blazen over gehuurde lakens. Wakker kijkt hij dapper door open ramen langs haar heen. Zij schikken wat kussens. Gedienstig krimpen donsveren ineen. Er is nog nooit een woord gesproken over het lot van ijskonijnen. De krant staat vanmorgen vol zwart en ijzige foto’s kleuren rood. Koffie is aanjager van…

. Op de eerste dag van onze laatste zeven jaar bakken wij weer bruin brood achter tralies. Verbazen zonen van vroege bruiden met een nieuwe kubuswoning. Maandagmorgen en lange benen zijn te zwaar gespekt om spoken uit het park te vegen. Kattenstaarten treuren nuchter bij de aanblik van pas gemaaide gras. Op de eerste dag van de laatste…

Ik moet bekennen dat ik doorlopend droog droom Over stoere mannen, highheels en rode nagellak Van een zwervend bestaan ga ik uit mijn doorzondak Goddelijke kuisheid houdt hormonen degelijk en vroom Als ik wakker ben geschud en nuchter bovendien Koeien hoor loeien, hanen kraaien, kippen leggen Varkens knorren, honden goede morgen zeggen Dan…

Plotseling stopt handelen uit onwetendheid. Wijsvingers laten handen de handen en geen woord over “vroeger was licht witter” glipt over de lippen. Slome tango’s slingeren benen heen en weer terug naar elkaar voor samenhang en stevigheid wroeten voeten in verloren ogenblikken. Geen steen blijft onbeheerd. Tuinen vol puin drijven uit onze…

Een zwarte fiets kleurt goed bij zwijgend water versprak bovenmeester Groen zich bij bio-buitenles. Meester knielde nederig neer naast Neeltje. Pim kreunde bij groen kikkerdril, verstopte zijn handen voor later. Langs baggersloten hangen sindsdien gekleurde hemden, jonge palingvissers dragen daar hun zwemvliezen hoog. Zij happen schaamteloos…

Een Hoge Hoed en gestreept gras langs zijn kuitbroek geen blauw oog te zien achter de schutting Marjelle draagt graag botten naar haar hooizolder op roze pantoffels schuift zij door de wintertuin Mondjesmaat wankelen haar manke afdwaalkinderen citroengeel verpakt in glas, aas voor haaien Fijngestampte wurmen mengen zij met brood…

. zij is een wrange mantelmeid praat niet op haar in over openheid zij wil geen schaduw om zich heen laat haar kruisbestuiven, maar pas op voor verharde vuisten onder haar werveljas sluipende artrose verstild, heel gemeen nu haar mantelwol terug naar de natuur gaat pluisbestuiving nieuw leven toelaat blaast de naakte meid, alleen .…

. Het warme meisje wankelt onder de grijze mijter. Droomt zij een zomerslaap zonder krullen? De overburen klieven goud uit oud hout, wakkeren de haarden en zwaarden. Het warme meisje strekt haar benige tenen, scherpt blanke nagels en splinters. De overburen spannen touwen over het pad. Worden de bouwvallige houtwallen verhangen?…

Ik kan veel naar het zuiden slepen pasgetrouwde vrouwen, kinderloos nog ontdooide zwaardvissen handenvol 2literflessen krentenbollen met oude kaas koude thee en spekpannenkoeken een dozijn geslepen messen Daar draai ik mijn doeken voor om. Kilometers bloemetjesbehang stijf geperste paardrijbroeken koelboxen met bevroren elementen zure bommen…

Wij waren met z’n vieren opgedeeld in natgedropen stukken. Blauw gewaaide uren met honderden leren voeten opgeschoven naar teerbeminde schuren. De tweede zomeravond roept om zinnen wij drentelen om de hoek en krentenkoek wapperen met gele stola’s, verwijlen kort bij Kurt voordat de volgende wolk drupt in de nek van roggebrood en het grauw…

ik taal niet naar nachtschade en blind geschreven dagboeken ik heb huizen van eiken planken hoge kamers vol dappere woorden versleten leer in de plooien van mijn voeten zakken van vrienden, pas gewassen sleutels, pakken jodenkoeken, snoeppapiertjes en kilometers inkt om de dag uit te schrijven…

zwarte handen bandenjeuk slijpt de gijp bovenal neergedrukt op dropsalade vingerverf motorolie is aan aliebonnepapa niet besteed murmelt de jonge klare plechtig uitgezogen voorhangschort boven de tenenzwabberjurk de witte koterscooter is uit de naverzekering van de doorgestoken bingokaart geplukt gaat het minimonster gebukt met een maternus…

Hardvochtige vrouw, spreek nog eens zacht over de kinderen in je handen en de avonden dat je stenen gooide in de zee. Hoe de hekken om je pijnboomtuin open gingen en de gekken stopten met spreken. Toen jouw binnensmonds gefluister mompelde naar samenhang. Leeg de houten huizen. Niemand heeft gewacht. Het dak weggeslagen boven afgekloven stenen…

Wij, in dit gespreide park. Loom van droom. Groen nog van klaver en rood van rozen. wringen de bodem open. Scheuten water in droge monden en licht achter zwarte ogen. zoeken barsten in de omklemming van de stam. Basismieren volgen kromme koninginnen. Sleets zijn hun vage kleden. Scheef de gesteven boorden van de klerken. Klokkenluiders…

Nee Bastiaan, jij bent niet langer de gespierde paardenslager. Jij bent meer van verse vis, kalfslever, ossentong, na te tellen ribben en stoere polderbillen. Bastiaan - vrienden van vroeger noemen je nu Hansje – je bent een opgeknoopte ballenjongenworst geworden volgepropt met geretoucheerde verlangens naar een magere: “you need the full…

dat je nog eens groet voor ik dood zal zijn dan kan ik in het laatste hout woorden voor je branden en laten weten dat er veel zinnen zijn blijven rusten kom nog een keer dan om je hand op mij te leggen beloof het laat mij gaan…

Voor ik word vermoord door de lafaard zal mijn haar groeien tot aan de voeten Jurken van perkament zal ik dragen dat het water zuigt tot aan de lippen Met zingende bomen stook ik hoge vuren braad met blote handen zeven dove hanen Aan de voet van de berg moet graniet geraapt havenloze dieren het wijde watervat gewezen Doofstom en moe…

de naaste buren weten alles van waar de zon op komt hoe laat de stadsverlichting wordt ontstoken waar de wilde konijnen legers hebben gebouwd naast de kreupelhoutwal in het park verstopt achter het grof beschilderde betonnen geluidsscherm de naaste buren roepen moord en brand ook als de kinderen hand in hand ballen lek schoppen bovenop de stalen…

De boswachters wensen geen agressief bezoek in hun bos. Met kabouters en paddenstoelen mag je nimmer knoeien. Daarom willen zij een wapenstok, pepperspray en boeien. Baas in eigen bos slaan zij er binnenkort lustig op los. Een zoemende mug met een pistool of glimmend vlindermes, dat is het gevolg van afgeladen boswachters aan de fles.…

de ingetogen buren van de overkant constateren beduidende onregelmatigheid in het patroon van de vingerverf, althans de met zuignappen op de moederbuik geplakte omstanders zwaaien met zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen het…

Als je niet meer terug loopt, te voet blijft gaan het sintelpad meer kust dan: als je voortaan blijft gaan, blijft gaan, blijft gaan. Niet meer: wacht, wacht, wacht op de zwarte moerassluiers van de nacht. Gespreide tenen, kromme benen, mufheid onder vette oliejas. Geen licht boven nijd. Ogen op handen gedragen door natte…